Πέμπτη 6 Δεκεμβρίου 2012

" Aποστροφή "

" Όσο αντέχει ένα πένθος κοντινό σε αγαπάω ...

  Τόσο μες στην αγκάλη μου
  να σε σφίξω μέχρι
  κι η τελευταία σου ανάσα
  ολοκληρωτικά να μου ανήκει

  Παγωμένες ρίψεις ανέμου
  στο άδειο , χλωμό σου πρόσωπο

  μια για πάντα
  μέσα στην αιωνιότητα μου
  να σε κρύψω

  Παγωμένες ρίψεις ανέμου
  στην άδεια από αγάπη σου , καρδιά μου ... "

Παρασκευή 9 Νοεμβρίου 2012

" Κάθε Άνθρωπος Μια Ιστορία "

" Ριπές Βροχής
                        πρόσωπο ανέκφραστο
                                                            οδύνη παγερή κι απελπισία

  Που είναι ο ήλιος ο ζεστός ;

  Πότε τελείωσε αυτό το καλοκαίρι ;

                                          Σταμάτησαν τα λόγια να ζεσταίνουν τη πειθώ

                                          Δεν έμαθε ο κόσμος ν΄αγαπάει

  Υπήρξε άραγε ζωή
                                πριν απ΄το Θάνατό μας ;

                           Ριπές Βροχής
               φθινόπωρο ανέκφραστο
                                       οδύνη παγερή
                                                απώλεια ενθάρρυνσης
                                         δειλία

  Τί κρύβει ο καθένας στη καρδιά του ;

                                           Λόγια
                                  που δεν ειπώθηκαν
                           που δεν ακούστηκαν ΠΟΤΕ ...!!!... "


" Ωδή στην ανυπαρξία "

" Η Κόλαση είμαι εγώ ...

  Όχι , οι άλλοι

  που μέσα απ΄το ΕΓΩ τους

  εγώ τους , γίνομαι ξανά ...

  Οι άλλοι , δεν είναι άλλοι από έναν
  Οι άλλοι , δεν είναι άλλοι από κανέναν
  από εμένα , μόνο

  Συμφορά

  όποιος τη πλάτη του γυρίσει

  όποια τη πλάνη τους πιστέψει ...!!!...

Τρίτη 6 Νοεμβρίου 2012

" Τυφλός Ορέστης "

" Κλείνω τα μάτια , για μια στιγμή μονάχα
τα μάτια κλείνω κι αντικρύζω
οικτρές εικόνες του καιρού
του μέλλοντος αισχρά τα παρακάλια ...

Πόσο πεθύμησα
ένα άρωμα μεθυστικό
ένα πολύχρωμο λουλούδι
ένα μικρό κομμάτι γαλάζιου ουρανού
μία Σειρήνα
μία αδιάκοπη Σιωπή να κοιταχτούμε ...

Μήπως και βρούμε το χαμένο εαυτό μας !
Μήπως ανακαλύψουμε τάχα τις λέξεις της αλήθειας
για να καλύψουμε τα λόγια της συνήθειας

Εδώ ...

Στα μαύρα ντύνονται ...
Στα γκρίζα κατοικούνε ...
Στα διαφανή μιλούνε , κρίνουν και υποθέτουν ...

Κλείνω τα μάτια , για μια στιγμή μονάχα
τις κόρες σβήνω κι αντικρύζω

θαμμένη την ουτοπία σκεπασμένη

κάτω από τα αστικά τσιμέντα

του μέλλοντος αισχρές οι αποδείξεις "


Δευτέρα 22 Οκτωβρίου 2012

" Νυκταλωπία "

" Απόψε η νύχτα κύλησε
  δίχως ιδιοτροπίες
 
  απόψε η νύχτα πέρασε
  δίχως περιστροφές

  Έρεβος
  ανύπαρκτων εκπλήξεων
  ανήθικα παράσημα της νύχτας

  Ως πότε ;

  Θα κάνουμε τον Άδη υποφερτό με τις συνήθειες μας ;

  Μέχρι να ξημερώσει ...

  Μέχρι η τελευταία , επαναστατημένη αχτίδα σκοταδιού
  ερμητικά φυλακισμένη
  απόκοσμη
  μοναχικά ευάλωτη
  να εξαλειφθεί

  στο πυρετό

  πολύβουης
  αγχωτικής
  μονότονης

  ημέρας ...!!!...

  Υπομονή ...

  Αύριο η Νύχτα θα κερδίσει ...!!!...  "


Σάββατο 6 Οκτωβρίου 2012

" Παντέρημος και Άγνωστη "

" Ανθοστολίζεται
                          η θλίψη
  πόνοι βουβοί
                      λάκοι πλημμυρισμένοι
                δάκρυα
                αίμα
                σπέρμα

 Πρόκες πυρωμένες
 ατσάλινα βαθιά χωμένες
 άσβεστο μένος
 ακατάπαυστα ερωτικό
 στα κόκκινα , πλέον λερωμένα της φτερά .

 Ανθίζει και μοσχοβολάει
 ντροπή
          απουσία
                     δειλία
  δεν έσπασα τη παγερή σιωπή
  παρότι
  άξιζες
  κάθε αγνή , ευγενική και χρυσαφένια λέξη
  κάθε ευαγγέλιο προστυχιάς

  Όμως , όμως κι όμως...

  Της γλώσσας το κοπίδι μάτωσε τη θέληση της έλξης !

  Ποιά χείλη γεύονται του αιδοίου σου , το νέκταρ ;
  Ποιά άκρα ψηλαφίζουνε της ηδονής τα μέλη ;
  Ποιός άνεμος οσφραίνεται της κόμης σου , τη πλέξη ;
  Ποιές λέξεις σου χαρίσανε οι πιότεροι εραστές σου ;

  Ας μείνει απόψε ο ουρανός
                                             μόνος δίχως παρέα ! "


Δευτέρα 1 Οκτωβρίου 2012

" Το Ύστερα που υστέρησε ... "

¨ Ύστερα
              σβήσαμε τη δίψα

   με κατακόκκινο , ολάνθιστο
   γλυκόπιοτο , ολοφώτεινο κρασί

   ν΄αγκαλιαστούμε
   τ΄άκρα απλώσαμε

   μα στάχτη σωριαστήκαν

   πύρινο ηλιόλουστο φιλί
   θέρμη καυτή κι ανυπομονησία
   τα χείλη μαρτυρούσαν . . .

   Ύστερα
                 σβήσαμε τη πείνα με καπνό

  αναζητήσαμε
 
  του χρόνου τη ρωγμή
  του έρωτα οι όρκοι μας αιώνια να μας δέσουν

  κι Ύστερα
                σβήσαμε του δώματος το λύχνο

  σπαραχτικές κραυγές
  ιαχές εύρεσης μιας μοναδικής μιας όασης ερήμου
  βογγητά ακόρεστης λαγνείας

  Κοίτες ιδρώτα μούσκεψαν
  σεντόνια και ψυχές

  κι οι δυο παραδοθήκαμε εις την Αθανασίαν

  Κείνη που αποζητούν
 
  του Έρωτος οι Τέχνες

  μακάριοι Καλλιτέχνες

  υπήκοοι του Ασμοδαίου ...!!!... "

Παρασκευή 28 Σεπτεμβρίου 2012

Σιωπή , Άθραυστη ...

(... για Εκείνη , χωρίς Εκείνον )

" Απίστευτη η βούληση Ανθρώπων

                      κι ακόμα πιο περίεργη

 η θλιβερή σιωπή

                           εκείνη

 που αφήνει

                  χαμόγελα μονάχα

 του σκοταδιού μετράει τη κάθε αναμονή ...


 
  Απίστευτη η βούληση Ανθρώπων

                      κι ακόμα πιο περίεργη

 η θλιβερή σιωπή

                           εκείνη

 που αφήνει
   
                τα Σαββατόβραδα άδεια
 
 εκείνη
          
            που αφήνει

                              τη Κυριακή νεκρή ...  "
 

 

Κυριακή 16 Σεπτεμβρίου 2012

" Επίορκος Του Φτερωτού Θεού "

"  Έρωτα Δικτάτορα
                         Έρωτα Βάναυσε
                                      Έρωτα Απολυταρχικέ
                       
  Υπέρτατη Κακομαθημένη , Εξοργιστική Μορφή Τυρρανική ...
 
  Με εξωφρενική , περίτεχνη μαεστρία
  απλώνεις
  το δαιδαλώδη ιστό
  στις καρδιές των ανθρώπων
  και τους ωθείς επί ματαίω

  (τελικής πτώσεως
               τελικής εξαντλήσεως...)

  να βασανίσουν

  τα γυμνά κορμιά μας
  
  μήπως και ...

  Τυχεροί 
              Ευλογημένοι

  ~ ~ εκείνοι που θα κατορθώσουν ~ ~
                               ν΄αγγίξουν
                               αδύναμα , τρεμάμενοι
                
  στη χαραυγή καινούριας μέρας
                        καινούριο σάλπισμα
                        καινούριας μάχης ολότελα χαμένης

  Σαν Χθές , Σαν Σήμερα , Σαν Αύριο

 ~ ~ Παράδεισο τ΄ανέφικτου ~ ~ ...!!!... "

Κυριακή 9 Σεπτεμβρίου 2012

" Απρόσκλητος Επισκέπτης η Μορφή Σου ... "

"  Η ώρα απόγευμα θα σήμανε θαρρώ
   διότι σημασία ακριβείας
   ποτέ δεν έδινα στου χρόνου τις ορέξεις .

  Μόλις ...
  Χάιδεψε το μάγουλο
  το αιγυπτιακό του στρώματος βαμβάκι
  ευθύς
  ήρθε απρόσκλητα , αυτούσια
  στη μνήμη
  ολόγραμμα η μορφή σου .

  Αμέσως
  ταραχθήκανε του σώματος οι αισθήσεις
  το αίμα αναθάρρησε κι άρχισε να κοχλάζει
  τα μέλη συγκινήθηκαν με έκσταση και ρίγος .

  Αμέσως
  με δίχως καθυστέρηση , ορμή , ανυπομονησία
  δεσμώτες βαφτιστήκαμε του Έρωτα Θεού
  τα λιγοστά ενδύματα στο πάτωμα πετώντας
  ακατάστατα με ολότελη βιασύνη .

  Φιλιά υγρά κορμιά
  αντάρτες αγκομαχητών
  βωμολοχία ερωτικής αισχύνης
  φιλήδονος κυκλώνας .

  Και μόνο υο ξημέρωμα
  σαν άνθισε η πρωινή δροσούλα
  εισέβαλαν παράνομα οι αχτίδες απ΄τις γρίλιες σα διαρρήκτες

  τα κουρασμένα τα λερά αντίκρυσαν τα άκρα
  χαϊδέματα να προσφέρουνε
  στ΄άψυχο μαξιλάρι .

  Καλή σου μέρα , Ειμαρμένη ...
  Καλημέρα ...!!!...  "
   

Πέμπτη 6 Σεπτεμβρίου 2012

" Αριθμητική των αιθήσεων "

" Δεκάδες Σκοτάδια μένουν ακυβέρνητα

   Εκατοντάδες Πόθοι παραμένουν διακαείς

   Χιλιάδες Σπέρματα εκσφενδονίζονται σε
                                         λανθασμένες Σάρκες Κολάσιμα πύρινες


  Στο Μεταξύ ...
  Εν τω Μεταξύ ...

  Πληθαίνει ατέλειωτα
  το έρεβος
                 αρμονικών
                                  ευγενικών
                                                 καλλιγραφημένων
                                                                              λέξεων

  άπειρα δάχτυλα
  απαίδευτα
  εμμένουν
  κειμήλια γραπτού λόγου
  αυτόχειρες
  σχισμένες, τσαλακωμένες σελίδες αγανακτισμένες

  σε ακατάστατα δώματα

  Ονειροπαρμένων Ποιητών ...!!!... "
  
 

" Χαμάλης Αιωνόβιος "

" Θα στοιβάξω τη μοναξιά
   σε κόγχες οφθαλμών αποδημητικών...

      Τάχιστα , θα λησμονηθούν , θα εξαϋλωθούν
           από την ασύγκρατητη ποιητική ορμή του χρόνου

                                  κι η αμυδρή , ιλαρή ύπαρξη του πόνου
       και των αμφιβολιών
                                                     μια για πάντα
                                   ΘΑ ΧΑΘΕΙ ...

   Μες στις ολόλευκες σελίδες
                                                κάποιου αδιάφορου Χειμώνα

                                ΠΑΝΤΕΛΩς Ξενιτεμένου ...!!!... "

Σάββατο 1 Σεπτεμβρίου 2012

Σκόρπιες Σκέψεις μιας Βραδιάς

Αναμνήσεις ...
Απαίσιες ...
Απεχθείς ...
Χειρότερες ...

Της αθρώπινης ύπαρξης ...
Της δημιουργίας ...
Της ανάγκης για αλήθεια ...

Ψεύτικοι Θεοί ...

Αξιομακάριστη η απουσία Σας
και
η ανευθυνότητα Σας στα σημεία των καιρών ...

Αυτό το έρεβος
Π-ότε
Θα ανατείλει ;;;

Να δημιουργήσουμε Ζωή
μέσα
απ΄το Θάνατο μας !!!

Του Ψεύδους
Της Υποκρισίας
Της Θλιβερής ανυπαρξίας

Των Ονείρων
Της Ελπίδας
Των Χρωμάτων

Για Ζωή
Για Ευτυχία
Για Χαρά

Για ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ...

Δευτέρα 27 Αυγούστου 2012

" Στη Κοινωνία του Θεάματος , ΜΗΝ στέκεις Θεατής ..."

Αυτοκτονούμε ...

Με τσιγάρα και οινόπνευμα φθηνό

Με σκόρπιες μπερδεμένες αναμνήσεις , με νοσταλγίες αποδημητικές 

Με απομόνωση και μοναξιά , παράπλευρα κάποιας οθόνης θεαματικής
μ΄εικόνες κατασκευασμένες απ΄τη χολή και τη μιζέρια τους

Με εγωισμό
Με υπερηφάνεια

Με Ότι πλήττει
την ανθρώπινη αξιοπρέπεια

Με Ότι πλήττει
το ανθρώπινο ΕΓΩ

Απότιστα και στείρα
τα λιβάδια της χαράς
της δημιουργίας
κάποιας νόησης ελεύθερης
και βούλησης αληθινής

Σήμερα
Ξύπνησα
και ευδιακρίτως , αντελήφθει
τις δύο επιλογές
που μου προσφέρθηκαν
απλόχερα
φιλότιμα
μοναδικά

Να βυθιστώ στην αυτολύπηση
μήπως και τιθασεύσω το ασυγκράτητο κορμί μου

ή

Να αδράξω τις ομορφιές της μέρας
πάνω στα πέπλα των χρωμάτων
του ουρανού
της φύσης
της παραίσθησης

Επί ξύλου κρεμάμενος
Επί επιθυμιών , ακατεύναστα ρομαντικός


Δευτέρα 13 Αυγούστου 2012

" Αναβολή , Παράταση , Παραίτηση "

Στα  << ΠΡΟΣΕΧΩΣ >>
αφήσαμε
μετέωρη τη ζωής μας

ΥΛΗ

ΜΙΣΘΩΤΗ ΣΚΛΑΒΙΑ

και

ΜΙΣΘΩΜΕΝΟΣ ΧΡΟΝΟΣ

Μακάριο πρωτοσέλιδο να ήταν στις ειδήσεις !

Πόσα ν΄αντέξει ο δύσμοιρος
ετούτος ο Σεπτέμβρης ;;;

Τετάρτη 8 Αυγούστου 2012

" Οι Όχθες κι ο Ποταμός "

Εξόριστοι στου Βάκχου το νησί
για

Αλλοπαρμένους

Κακόμοιρους

Φυλακισμένους
μας περνάνε ...

Μα ...

Σε φόντο μαύρο και λευκό
με το γλυκόπιοτο κρασί να ρέει απ΄τη Σελήνη
           τα σώματά μας τα γυμνά
           μες στη φωτιά τα ρίχνουμε
 φωτιά για να γεννούμε

Και το πρωί
μας βρίσκει ο ήλιος ο γλυκός
και δύναμη μας δίνει

χάδια , αγκάλες και φιλιά
λόγοι ερωτικοί , ποιητικοί

με σθένος
με αλήθεια

το επίγειο , διαρρηγνύουν

Κι όταν μέθη κι έρωτας
τη σάρκα καταβάλλουν

φιλοσοφούμε τη στιγμή
γιατί η στιγμή με τ΄άπειρο μας δένει

Και πάλι λόγια και κρασί
κι έρωτας μεθυσμένος

και κάπου κάπου

αηδονόψαρα και κάτι πελεκάνοι
ανάμεσα σε μυρτιές και γιούλια μυρωμένα
κάθονται να ξεκουραστούν
να ερωτοτροπήσουν
προσφέροντας στη φύση μεγαλείο
τέτοιο αξιομακάριστο
και τόσο προικισμένο

Εξόριστοι στου Βάκχου το νησί
για

Αλλοπαρμένους

Κατάδικους

Τιμωρημένους
οι άλλοι μας περνάνε ...

Μα ...

Όσοι λιμάνι πιάσαμε σε τούτο δω το χώμα ,
   απ΄της αμπέλου
         αχνοφαίνεται

το Έλεος
            για Εκείνους

   που αισχρά μας κοροιδεύουνε
    για τις συνήθειές μας ...


Τρίτη 7 Αυγούστου 2012

" Λέμβος Διασωστική "

Βαθιά
Μέσα
ταξίδεψα
στην άβυσσο της λύπης
σε λίμνη καθρεφτίστηκα ιδία του Θανάτου
γυμνές αλήθειες πνίγονταν σ' έπαρση αλλοφροσύνης
κι ακολουθούσαν οι κραυγές
της δίψας για ζωή

Πότε θα λύσουμε τους κάβους της ψυχής μας ;

Συθέμελα να ταξιδέψουμε μέσα στο χωροχρόνο ;

Πότε θα ξετυλίξουμε το ανιερό κουβάρι της καρδιάς μας ;

Να έρθουνε οι άνθρωποι στη θλίψη να μας βρούμε
αυτοί , όπου πλανεύτηκαν τα νέα να μας πούνε
να μην επαναλάβουμε του εξάντα μας , Ναυάγια ...

Δευτέρα 6 Αυγούστου 2012

Άραγε να΄μαι σαν και Σένα ;

Μες στο κενό και μες στη θλίψη
έστησε ο χρόνος τη γιορτή
όμοια πλήξη , περπατησιά καινούρια
κι έγινε ξύδι το κρασί

Μες στα ατέλειωτα τα φώτα
ντρέπεται ατέλειωτη σιωπή
τα βήματα προσέχουν όλοι
μάτια βουρκώνουν στη σιγή

Έχω μια φλόγα που με καίει
με βασανίζει τραγικά
όπως το άδικο που πνίγει
κάτι ανέμελα παιδιά

Ξέρω βαθιά θα καταφέρω
να γίνω ο άλλος μου εαυτός
που κλέβει το γλυκό απ΄το βάζο
και δε φοβάται μοναχός

Άνθρωπος είσαι σαν και μένα
μύθος που χάνει τη ζωή
για μια αλήθεια ανταλλάζω
μία ανάσα καυτερή

Απόψε ξέχασέ τα όλα
μάθε με πάλι απ΄την αρχή
κι αν σώθηκαν τα παραμύθια
είναι η στυγνή μου αμοιβή

Άραγε να ΄μαι σαν και Σένα
ότι μισώ κι ότι αγαπώ
Άραγε να ΄σαι σαν και Μένα
και δεν υπάρχει γιατρικό


Παρασκευή 4 Μαΐου 2012

" Μανιφέστο "

Χειρότερο του Θανάτου , η απραξία
Χειρότερη της απραξίας , η αναμονή
Χειρότερη αυτής , οι τυφλές ανάπηρες ελπίδες ...

Τα ψέματα κι οι υποκρισίες
του περασμένου χειμώνα
κάποιας ζωής περασμένης
στο τέλος φτάνουν , επιτέλους

Ξυπνώντας απ΄το λήθαργο του ονείρου
προέχει η αναγγελία των θλιβερών και αγωνιστικών κατορθωμάτων
αρχή μιας νές φιλοσοφικής αίρεσης της συνειδήσεως

"Δικαιοσύνη και ας επέλθει ο Θάνατος..."

"Δικαιοσύνη και ας χαθεί ο κόσμος..."


Τρίτη 1 Μαΐου 2012

" Θέσπις "

Έχω πλέξει της ρουτίνας τον ιστό
τον ιστό έχει περιπλέξει μες στα φύλλα της καρδιάς
Ευωδιάζει Αγγέλων Θάνατο κι απορρυπαντικό
και μια παράκληση για αφαίρεση ζωής τη τυρρανία

Πόσο παράξενη αυτή η εποχή ...
Τί θα μας φέρει η Άνοιξη ;;;

Τα λάθη μου , για τους ανθρώπους !


Τρίτη 10 Απριλίου 2012

" Άυρας πρωτόγνωρη οσμή λησμονημένη "

Θράκας καπνοί σβησμένοι
αναδύονται
μέσα απ΄το τέμενος της υπομονής και της εγκράτειας
μέσα απ΄το τέμενος της πίστεως και της προσευχής

Πίσω ...
Όλοι πίσω ...

Στις δηλητηριασμένες , τυποποιημένες
ανύπαρκτες ζωές
της απάθειας
της αδιαφορίας
του τσιμεντένιου λαβύρινθου της πόλεως

της γλαφυρής σιωπής

της νιότης
των ονείρων
και των χαρμόσυνων θεαμάτων του ακούσιου συστήματος

Μόνο γρανάζια και παλιοσίδερα
τριγύρω
και ολούθε

Πουθενά μια σάρκα ;
Πουθενά ;

Πόσο λαχτάρησε , λησμόνησε
η αιθέρια όσφρηση μου
ένα πουδραρισμένο
αμαρτωλό
λουσμένο από της ηδονής τον ίδρωτα
αγαλματένιο γυναικείο κορμί νεανικό
να φυλακίσει
και τις άλλες μου αισθήσεις

Κρύψε με Θεέ μου ...
Κρύψε με ...


Σάββατο 17 Μαρτίου 2012

" Ψυχορραγίες "

Η ψυχή μου ...

Έχει νικήσει ...

Σε πεδία μάχης αχόρταγων ερωτικών πολέμων

Έχει κατακτήσει ...

Διάπυρα σώματα
εν μέσω
στέψης και ενθρόνισης
επίγειου και ουράνιου παραδείσου

Έχει χορτάσει ...

Από το χρυσαφένιο μέλι των γελώτων της παρέας και των φίλων
Το αστείρευτο γλέντι της πρώτης άφοβης νεότητας

Έχει λυγίσει ...

Όπως λυγίζουν τα κυκλάμινα στο θρόισμα της πρωινής αύρας
Τα στάχυα σε λαίμαργα αλώνια δροσούλας εαρινής

Έχει υποκύψει ...

Σε ακούσματα Σειρήνων και στης Κίρκης τη γοητεία
Σε πλάνη λέξεων που σχίζουν τη στιγμή λες κι είναι
παλαιό ανεκτίμητο Σαρακηνό μαχαίρι
σκαλιστό οικογενειακό λεπίδι Κρητικό
που φέρει φόρο αίματος επάνω στη λαβή του
< Σ΄Αγαπώ > , < Σε θέλω > και πάλι < Σ΄Αγαπώ >

Έχει αντέξει ...

Λάσπη και ύβρεις
Ταπείνωση και αρπαγή
Αξιοπρέπειας και ονείρων
παιδικών
γεμάτα χρώματα ελπίδος
στις ζωγραφιές της αθωότητας
η αναρρίχηση του καπνού από τις στέγες των σπιτιών
δεν θα΄ναι μαύρα ανιερός ,
πένθιμης μάζωξης
κοράκια αρπαχτικά
ανίατης αρρώστειας

Έχει ζηλέψει ...

Τη Πεισματική ορμή του πεισματάρη ποταμού
Του Ηλίου την ύψιστη κορυφαίνια θέση
Την εφήμερη δόξα , αδόξων στοχαστών και φιλοσόφων της πεντάρας
Την αρπαγή της θεσπέσιας , ωραίας Ελένης από εκείνους
που μηχανεύονται κόλπα φθηνά υποκρισίας

Έχει υποστεί ...

Τη μολυβένια μπάλα του κορμιού
και τη φυλάκισή του σε ένα σάρκινο ναό
που οι προσκυνητές της αρετής
της ηθικής , της καλοσύνης
το ΄χουν εγκαταλείψει
ρωγμές επάνω στους σοβάδες
ξεφλουδισμένα τέμπλα
ψαλτήρια σκουριασμένα
από τη σαραβαλιασμένη σκόνη και τη μούχλα


Έχει χαθεί και περιπλανηθεί ...

Σε αχανή Άδη ημιτελών προσπαθειών και απραξίας
Στου Μίνωα το λαβύρινθο για εύρεση αλήθειας
Μες στη σπηλιά της Σκύλλας , στης Χάρυβδης το βάραθρο
μήπως και ατενίσει τελικώς , δικαίωσης λιμάνι να κουρνιάσει
η άγκυρα των στόχων

Η ψυχή μου ...

Έχει συνθέσει
με το εβένινο λαούτο της ζωής της
ένα ποιήμα
μελωδικό και πρόσφορο

σαν το πετάρισμα φτερούγας νεοσσού αποδημητικού
σαν τις καμπάνες που αντιλαλούν

Παρθενογέννητο Κύριο λυτρωτή ,
Υιό του Υψίστου

φόρο τιμής
μέγιστο φόρο αναγνώρισης

Σε εκείνες τις ψυχές

που δεν γαλήνεψαν ακόμα

δεν βρήκαν τ'άλλο τους μισό

δεν εξημερωθήκαν

δεν αγανάκτησαν από τα πάθη του κορμιού
στου Γολγοθά τη κακοτράχαλη ανηφόρα

Σε εκείνες τις ψυχές

σαν τη ψυχή μου ! ! !


Παρασκευή 16 Μαρτίου 2012

" Ποιός Θυσιάζει τη ζωή για τη ζωή του ; "

Ο χρόνος
ανυπέρβλητη ευδαιμονία δε διαθέτει ...

Εμείς , πάντα , εμείς

μες στις λευκές σελίδες του

χαράζουμε
σύμβολα και εκφράσεις

στις δύο , τις ζωές μας ...

Τη μία που ΄ναι ανέφικτη
προκλητική , παράνομη
επιλεγμένη απόκρυφη
σιβυλλικά κλεισμένη

σε σώματα λουσμένα από όργια και προστυχιές ,
ιδρώτα αξιόμεμπτο
στύσεων ακατανόμαστων
και ενώσεων σαρκικών
ακόρεστης , αμαρτωλής μανίας

σε βλέματα της νικηφόρας τύχης

στην ουσία της διάφανης αλήθειας

Στην άλλη που μέσα από τα χέρια μας
γλιστράει στις αναμνήσεις
αφήνοντας χνάρια , σημάδια
στη καθημερινότητά μας

και είναι πάντα πρόθυμη
να μοιραστεί με άλλους
κομμάτι τους να γίνει

Που δεν τους ενδιαφέρει
Διόλου δε τους νοιάζει

Ερμητικά λοιπόν κλεισμένοι
μένουμε
στη ψεύτικη ζωή μας
και ο μακάριος χρόνος μας
μακάρια , μας χλευάζει


Πέμπτη 15 Μαρτίου 2012

" Κυνισμός "

Η μνήμη και η ευγλωττία μου
πλέον
μ΄έχουν εγκαταλείψει ...

Αλλά οφείλω να παραδεχτώ
επ’ ουδενί τρόπω
δε μετανιώνω
για την ακόρεστη ασέλγεια
του πνεύματος
στις πολεμίστρες της ηθικής περαίωσης
των χυδαίων Ερώτων μου


Τετάρτη 14 Μαρτίου 2012

" μετάΠΟΙΗΣΗ Θανάτου "

Βαθιά Θαμμένα

σε χριστιανικό κοιμητήριο

χιλιάδες βιβλία

εκατοντάδες πράξεις μονόπρακτων ελεγειών

συσσωρευμένη γνώση

αναπαύεται

ξεχωριστά η καθεμία

Ξύλο οξιάς
Μάρμαρο Πεντελικόν
Πέτρα Καρύστου

για φθηνούς ανθρώπους

Ευτυχώς
χορτάρια και πανσέδες
ξεφυτρώνουν
αναγεννώνονται
μέσα από τις νεκρικές φλύαρες σιωπές
της ανυπαρξίας και της γαλήνης

Αθάνατα Θαυμάσιος
Μαγευτικά απερίγραπτος
ο κύκλος της Ζωής


Τρίτη 13 Μαρτίου 2012

" Ανέγγιχτη Πρόσκαιρη Οδύνη Διπλανού "

Σαν σήμερα

Σαν αύριο ,

ατάραχοι , εκεί συλλογισμένοι

στις σκονισμένες στοίβες των χαρτιών
του γραφειοκρατικού Καιάδα μας

Αόριστη σκέψη ανέκφραστη
πλανάται
από την επιθυμία αρπαγμένη
με νυχιές
με των οδόντων τους κυνόδοντες

στη βιασύνη του μεσημεριανού διαλλείματος
στη παύση ανακούφισης
της ημερήσιας εργατικής
ενοικίασης της σάρκας

για κάποιο Θάνατο θ΄ακούσουμε
αδιάφοροι
και τάχα λυπημένοι
< Τί είναι ο άνθρωπος ;>
< Ματαιότης ματαιοτήτων τα πάντα ματαιότης ! >

για μια ελάχιστη ανάσα ελευθερίας
θα διακόψουμε τις θλιβερές δουλείες μας

Όσο το ανίκητο μυστήριο
δεν κλέβει τις σκιές μας
τάχιστα προλαβαίνουμε
να εκπληρώσουμε
όνειρα παραμελημένα
στο περιθώριο ακουμπισμένα

Κι ευθύς , με δίχως δισταγμό
θα επιστρέψουμε άπαντες στην ανιερή δουλειά μας

Τόσο αντέχει μια οδύνη της στιγμής ...
Στιγμή που δεν αγγίζει ...


Κυριακή 11 Μαρτίου 2012

" Αποπλάνηση Βλεφάρων "

Ανιχνεύοντας
τα γήινα χρώματα
της απαστράπτουσας σελήνης

Εισβάλεις γυμνή
με τις διεγερμένες στητές σου ρώγες
στα παλάτι της έκφυλης ηδονής σου

Ξεδιάντροπα , δίχως ίχνος τσίπας
αυνανίζεσαι με σπαραχτικούς σπασμούς
και
λικνίζεις τα θεσπέσια
σκέλη των μηρών σου
στο θεσπέσιο λυκαυγές

Και εγώ ,

αποσβολωμένος
από την αγγελική σου οπτασία

δι(ερωτώ)μαι

έντονα κι ακαταλύπτως

αν φταίει η παραπλάνηση της βραδυνής μας , μέθης

ή

το ερωτικό σκοτάδι που μυστηριωδώς καλύπτει
τη πλάνη των αισθήσεων


Σάββατο 10 Μαρτίου 2012

" Οι ρήτορες της Ποιητικής σαρκικής ομιλίας "

Επιδιδόμαστε σε ανάρμοστες πράξεις ...

Χωρίς περιστροφές ...

Ακατανόμαστα φλεγόμενες ...

Νυχτερινή επίκυψη στης Κασταλίας
το γάργαρο μελλούμενο προφητικό υγρό

Γονάτισμα εμπρός στης αρετής τα άξια προτερήματα

Άγιο προσκύνημα στους Άγιους τόπους ,
στα τέμπλα των κορμιών

Ατέλειωτο ρωμαϊκό συμπόσιο
οργίων και ανεκτίμητης προστυχιάς

Βεβήλωση του λόγου του αθάνατου
Ξετσιπωσιά
Βρισιές
Βωμολοχίες

ξεχυλίζουν

μέσα από την αμαρτωλά στενόμακρη κάμαρη
που τα αγκομαχητά
η θέρμη της αναπνοής
και η παλλόμενη καρδιά

καλύπτει

Τις απαλές βελούδινες νεανικές μας σάρκες
Τις μουσκεμένες άκρες των χειλιών , της γλώσσας το κοπίδι
Τα σπέρματα που ενώθηκαν με ανυπομονησίας πίεση , στ΄απόκρυφά μας μέρη

Τη νύχτα τη Διονυσιακή που μάσκες δεν φορούσαν
δυο ασυγκράτητοι εραστές
συνεύρεσης στρατιώτες
Ερώτων οι πολέμαρχοι
λαγνείας οδοιπόροι
μαινόμενοι περιηγητές προς αναζήτηση ηδονής ,
ηθελημένης επιμήκυνσης
εκούσιας συνουσίας

Το μαρτυράει

το αίμα μου που κόχλασε για Σένα

η στύση που δεν πρόδωσε κανέναν απ΄τους δυο μας

Το μαρτυράει η αυγή του πρωινού

με γρατσουνιές στη πλάτη

μες σε σεντόνια ανάκατα ,

μ΄ιδρώτα ποτισμένα

δίχως αγάπης ενδιαφέρον , μ΄ αγάπης σημασία
με δίχως << Σ΄Αγαπώ >>


Παρασκευή 9 Μαρτίου 2012

" Ρεμβάζοντας απ΄το παράθυρο το πέπλο του Χιονιά "

Γυαλιστερές αγνότητες
ασπριδερές , ανέκφραστες νιφάδες χιονισμένες
παγωμένες , τσουχτερές
γεμάτες με καθάρια αγνότητα
παρθένες και αθώες

λες κι είστε κάποια απώλεια
προσώπου λατρεμένου

~ Ευπρεπείς , ευγενικές Κυρίες ~

Χαριτωμένες ...
Με νάζι και με κίνηση
ιδανικής καμπύλης
ερωτικών εκφράσεων , αρεστές

με κοκκινάδι πυρκαγιάς
στους ολόασπρους κοπτήρες
δαγκώνοντας , ελαφρά
το σαρκωμένο χαμόγελο
στα λαμπερά σας χείλη

λες κι είστε των θηραμάτων η βορά
στη Φύση των αρσενικών

~ συνοδειά κρύου βαρυχειμώνα ~

Πώς μοιάζεται ολότελα

με εκείνους που απολέσανε

της νιότης τους , το δρόμο

αλλοτινών ονείρων ,

με κείνους που λησμόνησαν

απόφαση του γυρισμού

στης μάχης το πεδίο


Πέμπτη 8 Μαρτίου 2012

" Αντιμέτωπη Αντιπαράθεση (Στάση Ζωής) "

Η σκέψη είναι όφις ιοβόλος

Βάλλεται , αποστρέφεται

με χαιρέκακη , ζηλόφθονη ορμή

εναντίον

επιτυχόντων πεπραγμένων
καρπομένων πράξεων
νικηφόρας εμβέλειας

ριζομένης κατ' εικόνας , καθ' οµοίωσης

της ύπαρξης
της ύπαρξης μας

μες στα περάσματα αέναων στιγμών

στη βαφτιζόμενη , ονομαζόμενη < Ζωή >

Ως πότε ...

Θωριά φωλίδων θα φορούμε
στις συναναστροφές μας ;

Μάσκες βενετσιάνικες
και προσωπεία αρχαίας Επιδαύρου
θα κοσμούν
επιμελώς
γυαλιστερές

τα άδεια , απρόσωπα

ανέκφραστα

δίχως γαλήνη βλέμματά μας ;

Στο αχανές βάθος της Ανατολής
ένα ηλιοβασίλεμα γεννιέται ...

Στο αχανές βάθος της καρδιάς μας
ο έρωτας γεννιέται και πεθαίνει ...

Τετάρτη 7 Μαρτίου 2012

" Αγνωμοσύνη "

Ονόματα πεσόντων Ηρώων
Χαραγμένες επιτύμβιες πλάκες
Αγάλματα θύμησης
Επιβλητικά οικοδομήματα , αρχαικά
Κίονες λοξευμένοι
Κατάθεση τέχνης
Παρακαταθήκη γενεών
Κατάθεση ψυχής σε αριστουργήματα μοναδικά

Δέος ...
Δέος μεγαλόπνοο ...

Και ένα σμήνος χελιδονιών
διασχίζει χαμηλά τον Αττικό ουρανό
~ σημάδι πρόσκαιρης βροχόπτωσης , θεομηνίας ~
γεμίζοντας μ΄ακαθαρσίας περιττώματα
την εμβόλιμη πορεία του χαιρέκακου ανθρώπου
στο μονοπάτι της αυθεντικής , παρθένας Φύσης

του χώματος

του ύδατος




του πόνου
των πραγμάτων και των προσπαθειών


Τρίτη 6 Μαρτίου 2012

" Φθινοπώριασε ... "

Φθινοπώριασε
κίτρινα φυλλώματα
λευκές σελίδες

Ιαχή πόνου
μια ανάγκη ταπεινή
ζωής άδοξης

Τ΄ακίνητα
αγάλματα μουσείων
μας επιβλέπουν

Τ΄ακούραστα
λόγια των περαστικών
σκόρπια χάνονται

Καταραμένη
τιμωρία βάναυση
αποτρόπαια

Κι ο Ποιητής
απλόχερα , χαρίζει
αυτεξούσια

Θαύματα Γραφής
Θησαυρούς της ψυχής του
σε απαίδευτους


Δευτέρα 5 Μαρτίου 2012

" Ποιά μοίρα άσπλαχνη ; "

Ποιά μοίρα άσπλαχνη , εγκώμια μας πλέκει
καλοκάγαθη γιαγιούλα αναπαυμένη
σε σκαλιστή κουνάμενη εμπρός στο τζάκι πολυθρόνα
Διαβαίνουν άκαρποι οι αιώνες και τα χρόνια
ακατανόητα , χαμένα μαγικά της νεραιδός μας
χαμένη θλίψη του φύλακα άγγελού μας

Ποιάς μοίρας θέληση με τα εγκώσμια μας δένει
σφιχτοδετά  , φθαρμένα , τσουβάλια πράξεων λεριασμένα
επιμελώς ακουμπισμένα και με τάξη
Έχει φθαρεί , έχει ξεφτίσει της ψυχής μας το μετάξι
ή το παζαρέψαμε φθηνά τα νιάτα να γευτούμε ;

Ποιά προσπάθεια ανθρώπων επιστημονική εξήγηση να δώσουν
αβύσσου πέρασμα η πόρτα που ονομάζεται ζωή
σ΄αυτή την άσπλαχνη θέληση της μοίρας
ή στη τύχη έχει αφεθεί ;

Kαι εμείς

σε αναπαυτήρια της γαλήνης τριγυρνούμε
εναποθέτωντας γαρύφαλλα και κρίνους σκυθρωπούς
με προσευχές , λόγια ιερά ,
συγχωροχάρτια στις παλάμες μας , σφιγμένα
όχι τον ουρανό αλλά το χώμα να κοιτούμε
σε αυτούς που ταξιδέψανε όπως ήρθανε
μαχόμενα μονάχοι , μοναχοί
κατά κράτος , πλήρως ηττημένοι

μα

Ευτυχισμένοι για του αγώνα τους ,
το σθένος και το ήθος

Ευτυχισμένοι για της μοίρας τη σιωπή


Κυριακή 4 Μαρτίου 2012

" Ανά Χείρας Εμπαιγμός "

Άκρα χεριών
χαντακωμένα

σε βαθιές τσέπες παλτών
σε ποντίκια υπολογιστών
σε σύνεργα , μανιώδων καπνιστών

Άκρα δαχτύλων
ξεχασμένα
σε τύμβους απραξίας

Δεν ψηλαφίζουνε της ηδονής τα μέλη ...
Στη χειραψία , άτονα , ενέργεια δεν εκπέμπουν ...
Δε γράφουν λόγους ποιητικούς , έρωτες να υμνήσουν ...

Γνωρίζουν όμως , βέβαια , καλώς
μαντήλια αποχωρισμού ψηλά να ανεμίζουν
και να ΄ρχονται σε συμπλοκή
σαν άλλα ακροδάχτυλα
τα θίγουν και τα βρίζουν ...


Σάββατο 3 Μαρτίου 2012

" Άγιοι Οδοιπόροι της Καρδιάς και της Επιλογής "

Τρίχρωμος νόμος παγερός

Εμπρός στην εξουσία , ακίνητοι

του φωτεινού σηματοδότη


Πωλούνται

χαρτομάνδυλα και βίοι Αγίων
και τζάμια καθαρίζονται
από τη πολυκαιρισμένη σκόνη και την ανυπαρξία των ονείρων

Χορταίνουν οι μνήμες από απόρριψη

Χορταίνει η ελπίδα από προσδοκία

Χορταίνουν τα < Δε θέλω > , < Δεν επιθυμώ >
στα παρακάλια , στις εκκλήσεις
στα αναφιλητά της επιβίωσης

Χορταίνουνε τα ώτα
από τις κόρνες και τις βωμολοχίες
των πλησίων

Πράσινη λάμψη χαμένης παρατήρησης ...

Εκκίνηση σα μολυβένια σφαίρα , αγχωτική ...

Φύγαμε , ζωή για τον τερματισμό ...


Παρασκευή 2 Μαρτίου 2012

" Λάμψης Ταπείνωση "

ΕΥΤΥΧΙΑ

ένα ποτήρι γλυκοστάλαχτο φωτεινό κρασί
αιθέριου βουνίσιου αμπελώνα
δίχως λαβύρινθο με μέθης παραζάλη

Πολύχρωμων ανθών η γύρη
ναρκωτικής ευωδιάς και μύρου
για μνήμες ευφροσύνης

Κάποιο παιδί που παίζει αμέριμνο στο πάρκο
τις χειμωνιάτικες έγκλειστες νυχτιές
κάτω από το ασημόφωτο στεφάνι της Σελήνης

Στα χείλη η απαστράπτουσα αλήθεια , 
ανεκτίμητο , παραμυθιού , λυχνάρι ακτινοβόλο

Η νοσταλγία των υγρών
του λαμπερού κορμιού σου

Κάθε εκστατική ονειροβασία

Θεέ μου ...

Ύψιστε Θεέ ...

Ευλογία ...

ο σπόρος της αγάπης Σου

στα χώμα της καρδιάς μας

που έπλασες τον ήλιο

ακούραστα , ανιδιοτελώς

αιώνες να ανατέλλει


Τετάρτη 29 Φεβρουαρίου 2012

" Ενός Λεπτού Βρόχινης Σιγής "

Άμμος σε κλεψύδρα
μετρημένη

ξοδεύτηκε η σκοτεινή νύχτα
ερειπωμένη

από

έρωτες γυμνούς
δίχως ιδρωμένα παρακάλια

σφιχταγκαλιασμένα απαλά κορμιά
δίχως θέρμη , ένταση κι ανυπομονησία

χνώτα και γλώσσες ασυγκράτητες
απουσία αποπλάνησης ερωτικής

Άμμος σε κλεψύδρα
μετρημένη

ξεκίνησε λυτρωτική βροχή
υγρή και λυπημένη

Μιά εικόνα , χίλιες λέξεις ...

Τόσες λέξεις , πόσες σκέψεις ...
Τόσες σκέψεις , πόσες πράξεις ;;;

Πλάνης αυτοϊκανοποίηση 
- κοιτώντας τη βροχή -
με κατέβαλε
με κυρίεψε
οικτρά
να ερωτοτροπήσω

μήπως ποτίσω
τους διψασμένους , ξεραμένους ιβίσκους

της ψυχής

της επιθυμίας

της απουσίας σου


Τρίτη 28 Φεβρουαρίου 2012

" Πόσο Αξίζει ένα Πορτραίτο ;;; "

Μα να ...
Ακόμα μέσα μου
τα χρώματα αγναντεύω

στο βάθος του ορίζοντα

στα πέταλα των λουλουδιών

στο σπάνιο ηλιοβασίλεμα

στο κέντρο του ηλίου

Κατάχαμα ...
Εμπρός στην άδεια και λευκή παλέτα
της ψυχής μου

Μα να ...
Ακόμα μέσα μου
δεν υπακούει το χέρι , στο πινέλο

Μήτε τα παρακάλια , οι ικεσίες
στην επιθυμία

για κάποιο κίτρινο 

για κόκκινο κόκκινο

για κάποιο μπλε

για λίγη Τέχνη

για λίγη ενστικτώδης Δημιουργία

για λίγη υπόσταση αξίας ηθικής

για ένα κομμάτι έπαρσης στους κύκλους των ζωγράφων

στολισμένα αρχοντικά και πλουμιστά
με χαμόγελο αναγνώρισης
πηγαίας ανακούφισης

για
τη πιστή απεικόνιση
αληθινής , αφηρημένης Φύσης

την ακριβή αναπαράσταση
χρωματοφόρας Χίμαιρας

επάνω στο καμβά μου


Κυριακή 26 Φεβρουαρίου 2012

" Μεγαλείου Αναγνώριση "


Άγιοι Πατέρες ...
Ευλογημένες Ανώτερες πνευματικές δυνάμεις ιερές ...

Άραγε θα μπορούσαμε να παίρνουμε πρωτοβουλίες
χωρίς προχωρημένες αποφάσεις ;;;

Ματαίωση προσδοκιών , Αποθάρρυνση , Πικρία
Ανακοπή ενθουσιασμού και πτώση ξεπεσμού
Απομάκρυνση ιδανικών και στόχων
Εξευτελισμός μοναχικός
Πείνα , Δίψα , Κατήφεια
κι αναστεναγμοί λυγμών αποκαρδιωτικών
πόνου , μίσους και αποχωρισμών Θανάτου
Εμπιστοσύνης έλλειψη πραγματικής αγάπης
Ανοησία , Τρέλλα , Θυμός
και κλονισμός μισάνθρωπων πολέμων
προσωπικός , κοινωνικός , παγκόσμιος κλονισμός

Μοναξιά και Πλήξη
Απόγνωση Οδύνης
Ταπείνωση μαρτυρικού Σκότους οργισμένου
Έρεβος Πλάνης κι Αμαρτίας

Θεέ μου , Πρωτομάστορα ...
Το μεγαλείο των άστρων
του σπαραχτικά γαλάζιου ουρανού σου
αστείρευτα στο άπειρο οδεύει

δίχως αρχή

με δίχως τέλος

με δίχως τελειωμό


Σάββατο 25 Φεβρουαρίου 2012

" Τόπος Δίχως Ταυ " (***)


 (***)
Το τ είναι άφωνο ουρανικό σύμφωνο.
Προήλθε από το φοινικικό γράμμα taw, που στα φοινικικά σήμαινε «σημάδι».


Έχω απολέσει πλέον

κάθε χαρμόσυνο άγγιγμα ελπίδας

κάθε ανιούσα καμπύλη εκφράσεων του προσώπου

και κάθε μνήμη υστερική παλαιάς δικτατορίας

Στεκούμενος

( Διάδετους κρίκους αλυσίδας
προσβλητικά , δυσνόητα ,
επιμελώς βαλμένους
θρυμματισμένους ,
σκόρπιους αντικρύζω )

μαγεύομαι απ΄τα στοιχειά της Φύσης

γεράνια , δεντρολίβανο , βασιλικό , λυκίσκο
ρίγανη , δύοσμο , θάλασσες , ποτάμια , πικρολίμνες
Πανύψηλα λεύτερα βουνά , όρη και ορμητήρια
Σπηλιές , κοτρώνια , πετρώματα , χαλίκια και αμμούδες
Χαράδρες , κοίτες , γέφυρες ,
γκρεμόχαμνα πηγάδια
Δάση , λαγκάδια , ρεματιές
κουφάλες άγριων δένδρων
χωράφια με καρπώματα χώματος βλογημένα
μπουμπούκια και θαμνάκια
Στενά από κοιλώματα και κόχες περασμάτων

και ένα ολοφώτιστο στο βάθος του ορίζοντα
ουράνιου τόξου πέπλο

Παράδεισος επί της γης σε άπλετη γαλήνη

κι ανάμεσα
κι ολόγυρα

λογιών καθαρόαιμα αρπαχτικά ,
φυτοφάγα , σαρκοβόρα
άλλα που αντιστέκονται
άλλα που ησυχάζουν

σε ένα κύκλο της ζωής αρμονικά φτιαγμένο

Κάτω από ουρανό
βάλσαμο ευχής γαλάζιο
σα μάνα ν΄αγκαλιάζει

υπερπροστατευτικά
τα τέκνα της
για να τα προστατεύει

Τα υγρά μάτια διαθέτουνε πολύ ξηρασία
ακόμη για το μέλλον

Εκ Της Τέφρας Αναγεννώμαι ...

Εκ Της Φύσεως Πλανώμαι Πλάνην Οικτράν ...

Παρουσία
επιβολής
αιμοβόρου
περιπλανώμενου
Ανθρώπου Ιουδαίου


Παρασκευή 24 Φεβρουαρίου 2012

" Μοίρας Μελλούμενης , Ανησυχία Εσχάτων "

Ιεροφάντη ...

Του πεπρωμένου τα μελλούμενα
Τα ορώμενα μυστήρια
στο μύστη σου φανέρωσε ...

<< Όταν το πνεύμα δραπετεύσει
απ΄τα ισόβια δεσμά της φυλακής του σώματος
απ΄τις εγκόσμιες αισθήσεις

Δραπετεύει απ΄τη ψευδαίσθηση
που της πραγματικότητας το μανδύα έχει φορέσει
Η ανώτερη δύναμη που εντός του κατοικεί
εμπρός στο μονοπάτι της Αρετής και της Κακίας στέκεται

και Εσένα περιμένει
ανυπόμονα να τ΄οδηγήσεις
στα πρώτα του απάτητα δυσπρόσιτα χαλίκια

Το ολισθηρό , ανυπέρβατο πέρασμα της Αρετής ...
 Η αναμονή , απονομή χαρισμάτων

Δύναμης απ΄την αδυναμία

Κουράγιου από το φόβο

Σύνεσης και φρόνησης μέσα απ΄την αμαρτία

Μέσα από τη νέα του ζωή
κλήρο Θανάτου

Για
απραξίες κυνικές
ανθρώπινη κατάκριση
πόνο επιβαλλόμενο
δύση αναζητήσεων

Το ομαλό και στάσιμο πέρασμα της Κακίας ...

Η αντοχή θα του προσφέρει

Κίνητρα δίχως επιφυλάξεις
δίχως αναστολές και τυρρανίες

Μέσα απ΄το νέο Θάνατο του
κλήρο Ζωής
Για
μελαγχολική αισιοδοξία
ανθρώπινη κατάκριση
πόνο επιβαλλόμενο
ανατολή φυγής

Της μοίρας τα μελλούμενα
αναπαύονται
στης ελεύθερης βούλησης
τα απαλά λακωνικά στρωσίδια >>


Πέμπτη 23 Φεβρουαρίου 2012

" Αγοραίος Έρως "


Σε κάποιο άσημο μπορντέλο μες στη Δύση
κεί που αναζωπυρώνονται ρέκβιεμ της ηδονής
μια πόρνη γνώρισα που έμελλε να φροντίσει
τα αγκαθοφορεμένα βάγια της λυπημένης μου ζωής

Σε κάποιο άσημο μπορντέλο μες στη πόλη
κεί που συχνάζουνε πότες και περιθωριακοί
μια πόρνη συνάντησα που ξέντυσε με περισσή της τέχνη όλη
το μουχλιασμένο γκρίζο τείχο των τοιχών μου να καλλωπίσει φωτεινό απ΄την αρχή

Σε κάποιου άσημου μπορντέλου , λουσμένοι ίδρωτες , αντανακλάσεως κοσμικό φεγγάρι
κεί στα βρώμικα και άπλυτα σεντόνια διαφόρων μουσκεμένων φλεγόμενων κορμιών
με μια πόρνη έσμιξα που ΄χε της Παναγιάς τ΄όνομα και τη χάρη
σε πληρωμένο ταξίδι ουράνιων ηδονών

Δοξαστικές οι τελετουργικές τις πλάνες εις την ανομίαν
Ένδοξα μέλη σώματος , διάρκειας αμφιλεγόμενης , περίτεχνο θαύμα οργασμών εκρηκτικών
Έσονται οι δύο εις σάρκα μίαν
αυτοί κριταί έσονται υμών


Τετάρτη 22 Φεβρουαρίου 2012

" Στερεότυπα Αυγής "

Ξημέρωμα μου γιορτινό σα Κυριακής αργία ...
Ω! Φωτεινή μου μέρα ...

Γιατί βιάζεσαι
της χαραυγής τα πέπλα σου να τα αποτινάξεις ;

Να ξεκινήσει η ροή
ίδιας μάταιας μέρας

Το πρωινό να εκκολαφθεί
με ωρολόγια μονότονα
μονότονων ακουσμάτων

Με αγουροξυπνήματα βλασφήμιας και οδύνης

Με εργατική παραγωγή στη φάμπρικα του χρόνου

Εμπρός ...

Εμπρός να αντικρύσουμε

δρόμος μιερούς και σκιερούς

και άνθη λυπημένα

καμπάνες ματαιοδοξίας κι αναστεναγμούς

ασχήμιας παρουσίες

λόγια αποκαρδιωτικά με λύπηση ντυμένα

που σέρνουνε το Θάνατο μες στης Ζωής το νέφος

Άνοιξε το παράθυρο τη μέρα να προφτάσεις
και απόλαυσε την αχαλίνωτη σπιρτάδα της στιγμής

Να μην βιαστείς ...

Μην λυπηθείς ...

Προπαντός το βλέμμα να μην σκύψεις
σαν το σκοτάδι το στερνό
στη πρώτη αχτίδα του φωτός
στο βιό σου δε θα φέρει

Ακούσματα ειρηνικά

Αγγέλων τις αγκάλες

Σώματα άκρως απαλά μέσα τους να φωλιάσεις

Ανθρώπων << Καλημέρα >>


Τρίτη 21 Φεβρουαρίου 2012

" Ακουστική Πόλης "

Παράτερα απορρίματα ημιμάθειας

Απομονωμένοι θύλακες οργής
σε χώμα ερήμου ξεραμένο

Ήλιος καυτός , πύρινος
Σκόνη νοτισμένη
πάνω από όαση νεκρώσιμης ακολουθίας

Πολύχρωμες προσωπικότητες
Κελάρισμα εξωτικών πουλιών φυλακισμένων
σε απολυμασμένα απεχθή χρυσά κλουβιά και ...
Σιωπή ...

Σιωπές ...

Ρόδινες μελανόμορφες
αγκαλιάζουν στοργικά με ανυπόφορη εγκράτεια ,
χείλη και σώματα εξειδικευμένα στην εμπρόσθια κίνηση ,
αρσενικών και θηλυκών διπόδων κυρτωμένων...

Μοιρολατρικές , βασιλικές
εισερχομένες από το κόσμο των πνευμάτων
στα επίγεια περάσματα τυρρανίας
που ονομάζεται <Ζωή> ...

Πότε

θα κλάψουμε με δάκρυα αληθινά ;
οι γοερές κραυγές μας θα γκρεμίσουνε τα τείχη της Ιεριχούς ;
ασυγκράτητοι ανεμοστρόβιλοι αύρας ερωτικής , κρουστών παλμό θα φέρουν ;

Ως πότε αιματηρά θα καταπνίγουμε
χειμαρρώδεις , αχαλίνωτους ,
φτερωτούς , άκρατους εαυτούς
στα ύδατα αποπνικτικής λιμνάζουσας ντροπής
εν μέσω ηδονής κι ακολασίας ;

Η
αμαρτία ,
διαθέτει
ευτυχώς
μοναδικές
επαναστατικές
εκλάμψεις
να
αψηφάει
των
βάρβαρων
πόλεων
τους
φθόγγους


Δευτέρα 20 Φεβρουαρίου 2012

" Ενατένιση Ορίζοντα "

Προσευχηθείτε ταπεινά
στων παραμελημένων ελπίδων
της ουτοπίας τα μπαλκόνια ...

Με θαρραλέα αντιμετώπιση δεινών
Με ηθική υπόσταση στο απυρόβλητο
Με αυτοπεποίθηση εξαιρετικής ευγένειας , αναγνώρισης θριάμβου ...

Στα σκονισμένα ακροκάγκελα
εναποθέστε τα κόκκαλά σας τα βαριά , τα τετριμμένα
να απολαύσετε
με τις γνωστές και άγνωστες αισθήσεις σας
ανθρώπινες μα και Θεικές
απόσταγμα υδρόμελου
να ρέει
καθάριο , άφθονο . γλυκόπιοτο
από τις απολήξεις των νεφελωμάτων της καρδιάς

Γεμίστε το ποτήρι κι ευχηθείτε ...

Όνειρα ανεκπλήρωτα
τα όνειρα να θέτουν

κραταιά που συμβιβάστηκαν στης θυσίας τη φθορά

σε σύννεφα που σκόνταψαν φοβούμενα
του πρώτου κεραυνού το βρόντο και τη λάμψη
της πρώτης αστραπής τον εκκωφαντικό λυγμό
τη πρώτη εγκατάληψη

Να ξεσκεπάσει η ενατένιση της μέθης
από τα έγκατα της πίστεως το λημέρι

Λουλούδια ειλικρίνειας

Περιθωρίου λέξεις

Εκείνη την αγάπη που φοβάται
μα αλυχτά

Κυριακή 19 Φεβρουαρίου 2012

" Όνειρο δίχως επιστροφή "

Όπως το χώμα αγκαλιάζει το όνειρο του σπόρου ...

Όπως ο βράχος λοξεύεται απ΄των θαλασσών το επίμονο , τ΄ορμητικό το κύμα ...

Όπως η θεότητα του φεγγαριού αιώνες κουβαλά όρκους ερωτευμένων και νέων ασυγκράτητων , μετρήσεις , ατρονόμων ...

Όπως μια γέννηση αθώου βρέφους ,
στο πρώτο κλάμα του το περιβάλλον διαταρράσει ,
η ιαχή της ύπαρξης του διθύραμβος , της Φύσης ευλογία ,
εγκαταλείποντας της μάνας του τη θέρμη και τη ζεστασιά , τη σιγουριά του κόλπου ,
το Θάνατο ξορκίζει ...

Πορεύονται οι άνθρωποι με μάρτυρες πληγές τους

σε κάποια κοιμητήρια βαθιά ησυχασμένοι

γαληνεμένοι αμέριστα στον ύπνο τον ατάραχο

τριγύρω , δίπλα και μπροστά απ΄του Θεού το φωτεινό , τον έναστρο το θρόνο


Σάββατο 18 Φεβρουαρίου 2012

" Απουσία Ψεύδους "

Δεν είναι απαισιόδοξοι ,
ονειροπαρμένοι , αιθεροβάμονες
υπέρμαχοι ιλίγγου δυστυχίας
οι Ποιητές ...

Είναι άθλια η πραγματικότητα ...
Είναι άθλια η πραγματικότητα ...
Ακόμα αθλιέστερη ...

Σα κόλαφος σειρήνων λησμονιάς
λήθης απέραντης
μέσα από τις ανυπόταχτες κραυγές
του έρεβου της Κόλασης

Σαν χέρσο και στείρο χωράφι , διψασμένο
για λίγους , ελάχιστους
σπόρους απονομής δίκαιας δικαιοσύνης
ηθικής απονομής
που τη στερήσανε οι κλέφτες κι οι καταπατητές
ανθρώπινης εκμετάλλευσης
οι Δαίμονες του χρόνου

Σαν ήλιος
μεθυστικό φεγγάρι ολόγιομο
γεμάτο από αιώνιους όρκους πίστης κι αφοσίωσης
ερωτευμένων κι εραστών
σβησμένο πλέον , κίβδηλο
από τα καυσαέρια των τροχοφόρων κινούμενων κελιών
τη ρύπανση των σκουπιδιών της κατανάλωσης
τα φλέματα κάθε λογής σύγχρονης αρρώστιας ψυχικής

Δεν είναι απαισιόδοξοι ,
ονειροπαρμένοι , αιθεροβάμονες
υπέρμαχοι ιλίγγου δυστυχίας
οι Ποιητές ...

- Άνθρωποι είναι που μισούν

πόνους που ξημερώνουν


- Προφήτες είναι αισιόδοξοι

με γνώση εμπειρίας διαχρονική , στα χρόνια που έχουνε παρέλθει


Παρασκευή 17 Φεβρουαρίου 2012

" Της Τέχνης ο Αυτόχειρας " ( μέρος 2ον )

Επιθυμείς να γίνεις ποιητής ;;;

Στις παρυφές της αναγνώρισης
με ύφος έκρυθμο
με φρόνημα υψηλό
αλλόκοτου αλτρουισμού
να σκαρφαλώσεις ;;;

Στη κορυφή της θύμησης
το κουρασμένο σου κορμί
να αναπαύσεις ;;;

Στο λιμάνι της αγνώριστης Ιθάκης σου
το μυστικό της ύπαρξης σε τούτο το μονόλογο ζωής κατέχοντας
με εγκώμια υπερηφάνειας
να αγκυροβολήσεις ;;;

Ανάμιξε αισθήματα με αλληλεγγύης πράξεις ...
Ανάδευσε συναισθήματα αληθινής αγάπης με Θάνατο εγωισμού ...

Και...

Σχεδίασε πάνω στο χαρτί ελεύθερα τον πόνο και τη θλίψη
για τις μεγάλες ατυχίες που το δρόμο μας αλλάζουν


Πέμπτη 16 Φεβρουαρίου 2012

" Εξόριστοι από το Κήπο της Εδέμ "

Ανοίξτε διάπλατα τη πόρτα του μυαλού
να δραπετεύσει σύγκορμη
όλη η ελευθερία

Να ξεχυθεί το υποσυνείδητο
ποτάμι ξεχασμένο

Να μάθουμε απ΄τα λάθη μας
κι απ΄τις αμφιβολίες

Να σταματήσουμε το θέατρο της επιβολής
στων σκέψεων τη παράσταση

Να αντισταθούμε σθεναρά
στις γλώσσες των Δαιμόνων

Ξεκλειδώστε τη σκουριασμένη
μέχρι πρώτιστος πόρτα του μυαλού
κι αφήστε τη , ορθάνοιχτη

με δέος να θαυμάσουμε
κρίνους και ανεμώνες
και ένα ολάνθιστο αγάπης περιβόλι

Τετάρτη 15 Φεβρουαρίου 2012

" Προ του Θανάτου , Θάνατος "

Και να που πάλι η ζωή
εμπρός και μόνο προχωρά...

Περιδιαβαίνει ...

Μα ...

Προσπερνά
ανέκφραστη
αδυσώπητη
στιγμές και γεγονότα
είτε αγγίζουν τη χαρά
είτε ενστερνίζονται της θλίψης την οδύνη

Το κυνικό το βλέμμα της
πίσω δε το γυρίζει...

Τόσες θυσίες...
Τόσοι αγώνες...

Αίμα , ιδρώτας κι άμμος
χνάρια στη ζώσα τη στεριά
που ο άνεμος τα σβήνει

Την ιστορία κουβαλά στις γηρασμένες πλάτες...

Για λίγο ήλιο
Διψασμένη

Για λίγη περηφάνεια
Νηστική

Τ΄όνειρο που ΄χει δύσει
Κουρασμένη

Τη λασπωμένη αξιοπρέπεια
Ρακένδυτη και μουλιασμένη
από τον κρύο το χιονιά και από την υγρασία

Καυχιόμαστε ...
Διηγούμαστε ...

Κάποτε έχουμε ζήσει !

Τις σκιές μας περιφέρουμε
στο μάτι του κυκλώνα
στις ίδιες κι απαράλλαχτες
μονότονες κουκίδες

Φοβούμενοι το Θάνατο
μ΄ανεμελειά της νιότης
τα ιδανικά λαβώνουμε
με τις αναβολές μας

Κι έτσι η ζωή , μας προσπερνά
κι η αλήθεια περισσεύει


Τρίτη 14 Φεβρουαρίου 2012

" Ελεύθερη Βούληση "

Ακουμπισμένες
στο χείλος του γκρεμού
οι μύτες των ποδιών μου
αγναντεύουν
το υπέροχο , απέραντο κενό .

Ανυπομονούν να γευτούν νέκταρ και αμβροσία
να μυρίσουνε αγγέλων μύρο
να ακούσουνε θεσπέσιες νότες
θεσπέσιας καινούριας μουσικής πρωτόγνωρων θριάμβων

Ανυπομονούν να βαδίσουν
το πλακόστρωτο μονοπάτι
της ελεύθερης πτώσης
των αισθημάτων
των συναισθημάτων
της αγιοσύνης .

Χωρίς κανένα ίχνος αίσθησης
του χρόνου του κατασκευασμένου
ανθρώπινης μέτρησης
μόχθου και εργασίας της κλεμμένης αξιοπρέπειας .

Ακουμπισμένες
στη γωνιά της ύπαρξης
αγναντεύουνε την κάθαρση .

Αντιμέτωπος
με τη βαθιά χαρακιά
στο σώμα της γης
αναζητούν
στο πιο δύσκολο
πιο κρίσιμο βήμα
να βιώσουν

τ΄άπειρο του ελέους
τ΄άπειρο της συγχώρεσης
τ΄άπειρο της ορμής

Μια απόφαση , ένα βήμα ...
Κάθε βήμα , επιλογή ...

Έτοιμες για την απόκρυφη πλάνη ...
Την ίππευση της αναγέννησης
πάνω σε σύννεφα
ουράνια τόξα
κι απόμακρους , ανεξερεύνητους αστερισμούς .

Έτοιμες για την απόκρυφη καθοδήγηση ...
Σταγόνων βροχής
που θα προσφέρουν διαυγή , άδολη
ανάπαυση καθαρτηρίου .

Αποδοχή , παραδοχή των ευθυνών της εξιλέωσης
της συντριβής
των σκέψεων και των πράξεων .

Σκέκομαι πέρα από τις επιλογές
που καμαρώνουνε ευθυτενείς
σε ένα μαρμάρινο στερέωμα
που τ΄όνομα μου αναγράφει .

Λέξεις δυσαρέσκειας καυστικής
σχίζουν τον αέρα σα δίκοπο μαχαίρι
<< Πόσο καλός , ήσυχος , δίκαιος υπήρξε !!! >>

Ότι σιχαίνομαι , κορόιδευα και δεν επιδίωξα ΠΟΤΕ μου !

Στέκομαι μακρυά , απέχω
από τον αξιολύπητο το φόβο
την οδυνηρή κατάκριση
τις συμβουλές , τη ζήλεια μια άλλης ανύπαρκτης ζωής .

Όταν νιώθεις , αφουγκράζεσαι , επιχειρείς
να αιωρηθείς στου αγνώστου τη γοητεία
δε λογαριάζεις
χάρτες και καιρό .

Όταν νοσταλγείς να νιώσεις
ένα κόσμο που δεν γνώρισες
δε λογαριάζεις
χαμένους κόπους και θυσίες .

Έτσι ...

Έτσι αντιστέκομαι ...

Έτσι παραδίνομαι ...

Με ρίγος κι ένταση απόλαυσης
στης ηδονής την αποπλάνηση
αφήνω τις αισθήσεις μου
ακουμπισμένες
στο χείλος των χειλιών σου
με τα φτερά στους ώμους
της στύσης και του οργασμού
το άγγιγμα
του απαλού κορμιού σου

να

πέφτω

στο





ΚΕΝΟ !!!


Δευτέρα 13 Φεβρουαρίου 2012

" Έρεβος Σιωπής "

Τόσα χρόνια στη σιωπή
στην ερημιά
στην απραξία...

Σκυφτή γροθιά
μες στη σκυφτή την επιβίωση

Θυμάσαι...
Αν ούρλιαξες ποτέ ;
Κόντρα στο ρεύμα το αντίθετο με πείσμα αν ταξίδεψες ποτέ σου ;
Αν αντιστάθηκες στην εποχή , της τυρρανίας του πνεύματος ;

( Πόσο δύσκολη άραγε η θύμηση ;
  Και πόσο μακρυνή ...
  Ίσως ανύπαρκτη )

Η τελευταία φορά της σπίθας του ξεσηκωμού σου
αλήθεια πότε ήταν ;

Για το στερημένο δίκιο ...
Τη στερημένη δικαιοσύνη ...
Το λιγοστό σου ήλιο ...
Για τα περίσσεια σκοτάδια του νου και της ψυχής ...

Παράγκες τα λόγια κι οι ιαχές ...
Χαμόσπιτα με κεραμίδια ξεφτισμένα
παράθυρα θλιμμένα
και πόρτες σκυθρωπές ...

Φώναξε
Αργά δεν είναι
Προλαβαίνεις τη βαρυσήμαντη αξία
στις λέξεις να αποτίσεις

Και των χειλιών το λάβαρο ξεσήκωσε...

Για το κλεμμένο χρόνο

Τα όνειρα τ΄απατηλά

Τις ανεκπλήρωτες ευχές

Για τις απέλπιδες ελπίδες

Για το λευκό το χρώμα που τείνει να εκλείψει

Για των παιδιών σου τη ζωή που έρχεται

Για τη ζωή που έρχεται

Που έρχεται


Κυριακή 12 Φεβρουαρίου 2012

"Μην απελπίζεσαι ψυχή μου"

Μην απελπίζεσαι ψυχή μου
μην θυμώνεις...

Για κατασκευασμένα βάσανα το χρόνο σου μην χάνεις

Κυρίως όμως μην τα παρατάς...

Χώμα σε θέλουν για να σε πατούν...

Με αποτσίγαρα
σκουπίδια
δελτία ειδήσεων
με φόβο και με τρόμο
να σε βρωμίζουν συνεχώς
τα ρυπαρά τους χνώτα

Γίνε το πρώτο κλάμα της ζωής
Περγαμηνή Θανάτου , γίνε ...

Να αναγράφει
με άτρωτα , άσβηστα
και θαρραλέα γράμματα
τη φράση του καιρού μας

τις λέξεις των αγώνων στο πέρασμα της κουρασμένης Ιστορίας
το φρέσκο και ξεραμένο αίμα που πότισε , αυτές τις λέξεις
σε επιτύμβιες πλάκες

<<Απάντηση θα δοθεί σε εκείνους

που θέλουν

επιθυμούν

να μας κρατούν

να μας γυρίζουν

στο σκοτάδι>>


Γίνε το πρώτο κλάμα της ζωής
κερί τα λεύτερα τα μονοπάτια να φωτίσεις , ΓΙΝΕ ...


Σάββατο 11 Φεβρουαρίου 2012

"Πόνοι και Θλίψεις"

Φωτογραφίες αμέριμνες , ατίθασες
δεν επιθυμώ
του περασμένου παρελθόντος
του ξεχασμένου του καιρού
να ατενίζω
να ρεμβάζω

τις μνήμες στο προσκήνιο να προβάλλουν
των ένοχων εικόνων μυστικά να δραπετεύουν

Φωτογραφίες δεν επιθυμώ...

Το χρόνο αιχμαλωτίζουνε για μια στιγμή
και ακολουθεί
εκείνη του παρόντος η σιωπή
το μέλλον για να θλίψει


Τετάρτη 8 Φεβρουαρίου 2012

"Ο ήχος της Έριδος"

Δεν ήκουσα...

Μήτε διαισθάνθηκα ανεξίτηλο τριγμό εντός μου
αν και πολύ θα έπρεπε
μεγίστη προσοχή και σημασία
να έδινα στην έντονη ροή του αίματος μου
στις φλέβες που αδιάκοπα για μια στιγμή
(Ω ! Τι στιγμή...)
έντονα μαρτυρούσανε την κίνηση
τη φλόγα της σαρκός.

Ανεπαίσθητη επιθυμία του τριγμού εντός μου...

Δεν ήκουσα αλήθεια...

Τη σιωπηλή διαμαρτυρία της κραυγής
της άηχης της άρθρωσης
να θέλει να λευτερωθεί
απ΄των χειλιών
τις σφαλιστές τις πύλες.

Τις Ερινύες να τρομάξει της ντροπής
με τον αλαλαγμό και τους λυγμούς
με το ασήκωτο στους ώμους , βάρος δικαιοσύνης
που αιώνες τώρα φυλακισμένη έχει υπομείνει.

Αμέλησα το πρόσταγμα των οιωνών...

Της μοίρας...
Της στιγμής...
Του περασμένου χρόνου που ορίζεται ως παρελθόν...
Του εαυτού μου...

Άπραγος στέκω , αφανής

διαβαίνω τα επίγεια μονοπάτια

με συντροφιά τη μνήμη

αναμοχλεύοντας στων αναμνήσεων το λαβύρινθο
εικόνες ένωσης και συνουσίας

των απαλών , αμαρτωλών
νεανικών κορμιών μας...


Τρίτη 7 Φεβρουαρίου 2012

"Επικράτηση Χρώματος Λευκού"

Αφήνω πίσω μου...
(σαν τη σκιά που κυνηγάει συνεχώς την ύπαρξη μου να προφτάσει)

Τις λεγεώνες των ατελείωτων ανθρώπων...

Τα ακατάπαυστα τα λόγια τα σαρκαστικά...

Τις μνήμες των ωροδεικτών...

Τα πάθη τα κατακριτέα
που κηλιδώνουνε
με τύψεις κι ενοχές
της ηθικής το ήθος
της ηθικής το σθένος...

(Μήπως και ηθική δεν είναι η εκπλήρωση
των απολαύσεων των προσωπικών ;;;)

Την αιώνια...
Αέναη προσπάθεια επικράτησης
Θανάτου και Ζωής...

Αφήνω πίσω μου
ότι θέλησε και αγωνίστηκε
να με κρατήσει πίσω

Και απαλλάσσομαι...

Από ιδέες φαυλότητας
πράξεις  ματαιοδοξίας
επιχειρήματα φαιδρότητας
και σκέψεις ατιμίας...
Από την κατανάλωση ενέργειας για δράση...

Μεταμορφώνομαι σε σύννεφο λευκό
 καθάριο , ζωντανό , αγνό...

 Διαβαίνω ειρηνικά σαν ερημίτης
 το καθαρτήριο
 των παθών
 της σταύρωσης
 και της αναλγησίας μου

              ΚΑΙ

Γίνομαι σελίδα ολόλευκη
με δεσμευμένη μακροπρόθεσμη μελάνης απουσία
έτοιμη να φιλοξενήσει
να υποδεχτεί
το νέο ΕΥΑΤΟ μου !


Δευτέρα 6 Φεβρουαρίου 2012

"Ταξίδι ερωτικής προσγείωσης"

Το κορμί μου είναι παγωμένο ... Μουδιασμένο ... Απών ...

Η ζεστασιά της καυτής εκσπερμάτωσης
πάνω στα γυμνά σου πόδια
στα γυμνά σου στήθη
στο πρόσωπο γεμάτο επιθυμίες

έχει χαθεί...

Μόνο η εικόνα του καπνού
που αψηφάει τη βαρύτητα
και εναντιώνεται στο κανόνα
και στο κατεστημένο.

Η ερωτική ενέργεια είναι το αντικλείδι
της Θείας Δημιουργίας

Η απελευθέρωση από τα εγκόσμια
δεινά της ανυπαρξίας

Το κερδισμένο έδαφος από τα κεκτημένα
των χαμένων ρολογιών

Η πεμπτουσία των αισθήσεων
μακρυά από το ζωντανό κλοιό της ύλης...

Ξαναεπιστρέφω

στο μικρό δωμάτιο χωρίς παράθυρα
που ξεχυλίζει
από ιδρώτα,καπνό
έλλειψη έντασης...

Επανέρχομαι στην ευθεία γραμμή του χρόνου

Στην ταύτιση της συνήθειας

Στην απουσία της πραγματικής ελεύθερης ζωής

και αντικρύζω το λερωμένο βλέμμα σου
να μου υπόσχεται

ερωτικά ταξίδια
βασίλεια ηδονής
και
αδριάντες έλξης !


Παρασκευή 3 Φεβρουαρίου 2012

"Δεσμότης Ανυπόμονης Σάρκας"

Απόψε που μετάλαβα τη Θεία Κοινωνία
στου σώματος τη φυλακή,γλυκό ήπια τον οίνο
κι αμέσως εξαγνίστηκαν λάθη , αμαρτίες , πάθη
η γύμνια σαν ξεπρόβαλλε , ρούχα παραμελώντας
ως άγιο φυλαχτό.

Κι είμαι ένας άνθρωπος απλός
όπως η φύση επιθυμεί να χαίρεται μαζί μας

Θνητός...
Στο σύστημα των γραναζιών

περαστική τριβή
συγκεκριμένος αριθμός
της εποχής της φθίνουσας μία οφθαλμαπάτη
του στρώματος του αστικού ο ναυαγός

συμφέρον κυνηγάω
συμφέρον αποβλέπω

Μα...
Μα απόψε...

Δεν με κατέβαλε καμιά απαισιοδοξία
κανένα ρίγος της ντροπής
καμιά αδυναμία...

Τη νύχτα αυτή μετάλαβα αντίδωρο του έρωτα
στου σώματος τη φυλακή,δύο ολόλευκα φτερά
τα πάθη σκαρφαλώνουν
και φτάνουνε στη κορυφή

τα χείλη για να σμίξουνε
τη γλώσσα να γευτούνε...


Τρίτη 31 Ιανουαρίου 2012

"Της Τέχνης ο Αυτόχειρας"

Επιθυμείς να γίνεις Ποιητής ;;;

Της έπαρσης το κατώφλι να διασχίσεις ;;;
Στης οίησης να αναπαυτείς τη κορωνίδα ;;;

Ξεχείλισε με ταπεινή απλότητα και χάρη σπουδαγμένου...

Κρασί εντός του ποτηριού
Καπνό εντός της σάρκας

και

φρόντισε να απουσιάζουν ήχοι και μορφές
για να συγκεντρωθείς
με σέβας κι αξιοπρέπεια
στην υψηλοφροσύνη και στην αλαζονεία σου

Και γράψε ...

Τόσο απλά με άνεση ...


Για όλα εκείνα
που φοβάσαι να μιλήσεις

που ντρέπεσαι να ζήσεις

που αμφιβάλλεις να γευτείς


Ότι
δεν έχεις απαντήσει

δεν έχεις συναντήσει

δεν θέλεις να φανερωθεί

Κι αν η επιθυμία σε προστάζει
ονειροπόλο ξακουστό
ανάμεσα
στα ακρωνύμια ατελών ονείρων,ανθρώπων κουρασμένων

το Θάνατο εξύμνησε...

Τρόμαξε και συντάραξε όλο το κόσμο το Ποιητικό
ζώντες , θανόντες
άσιμους , περιβόητους
τους κληροδότες σου

που για αγάπης δάκρυα μιλούν
εις τους αιώνας των αιώνων
μουσκεύοντας σελίδες και ψυχές
με το κατόρθωμά τους


Κι αν δεν μπορείς όλα ετούτα να τα πράξεις...


Ανόρθωσε ανάστημα μάρτυρα αγιοσύνης

και με στεντόρεια , χαλκεόφωνη φωνή

σε βάρδους και σε κήρυκες που αρμόζει

ο λόγος των δικαίων που αδικήθηκαν

αναφώνισε :

<< Δεν ήρθε η ώρα μου ... Ακόμη !!! >>


Δευτέρα 30 Ιανουαρίου 2012

"Ολόγιομη Πανσέληνος Ήχων"

Ουρλιάζει νύχτες στα βουνά , λουσμένα από φεγγάρι
κι η φύση στέκει αγέρωχη το άσμα του να πιεί
μετράει το χρόνο αντίστροφα , τοπίο που ξεφτίζει
και με το <<΄Ισως >> μείναμε , Τί θέλει ν΄ακουστεί (;)

Τις νύχτες είναι αερικό , τη μέρα παραμύθι
κι η πλάση στέκει ακοίμητη η μορφή του να φανεί
δεν τον χωράνε σύνορα , στους φράχτες δε δειλιάζει
ουράνιο τόξο που χύνεται στα πλήθη τα αχανή

Κοιτάζεται στου ποταμού της κοίτης τον καθρέφτη
και αψηφάει τη σιωπή , βαριά κληρονομιά
ουρλιάζει άλλη μια φορά στο φως που ξημερώνει
εκεί στα γκρέμνια του βουνού , στα βράχια του Φονιά

Τον αναμένω πάντοτε με προσμονή περίσσια
απ΄τη λαχτάρα του κρασί να έρθει να κεράσει
~του φόβου τον αντίλαλο πίσω απ΄τις γρύλιες σφαλιστοί~
τον περιμένω ένα πρωί τους πόνους να σκεπάσει


Παρασκευή 27 Ιανουαρίου 2012

"Το τίμημα της ομορφιάς του Ποιητή ο πόνος"

Και ταύτισα την ομορφιά

με πλάνη ανήκουστη , μεθυστική , του παραδείσου
με ουτοπία άπιαστη πηγαίας καλοσύνης
με αγαπημένη ανομία

με επίσκεψη ονείρου βραδυνή
σε εκείνους που πλαγιάζουν
δίχως ανησυχίες

με κάτι μακρυνό
με μια ιδέα αγέρωχη
σαν άτι που καλπάζει.

Κάτι που κρύβεται βαθιά στα παραμύθια
με πνεύμα αμόλυντο , ακάθαρτο , αγνό

Κάτι που κρύβεται βαθιά μες στη καρδιά μας
στη καλοσύνη , στην ειρήνη , στην αγάπη
αερικό.


Και την κυνήγησα σ΄αμέτρητες στιγμές
κι έστησα δόκανα να την αιχμαλωτίσω
παραμονεύοντας πάντα σαν τον υποκριτή
σ΄υγρούς κι απόμερους δρόμους
μήπως την αγναντέψω...


( Πόση ματαιότητα ! )

Απέμεινα μονάχος
σχεδόν απελπισμένος
με πόνο και παράπονο στις κόρες των ματιών μου
λαμβάνοντας απόφαση
με νηφάλια καθολική ντροπή
στη γη να γονατίσω.


( Πόση ταπεινότητα ! )

Αντάμωσα του σύμπαντος την χάρη
στης σάρκας σου το σχήμα
και των αιόλων τους ασκούς
στο σώμα
στη ψυχή μου
επέλεξα έκτοτε να ανοίξω.


Πέμπτη 26 Ιανουαρίου 2012

"Εκτός Πραγματικότητας"

Ο Θεός
μέσα στην απόγνωση των ανθρώπων

την πίκρα
τον καημό
και την απελπισία

στέλνει αγγέλους φτερωτούς σαν οπτασία
με γήινη μορφή

Ανάμεσά τους...
Δίπλα τους...

Ήπιες ετοιμόλογες αρμονικές μορφές
με βλέμματα γαλήνια
και μάτια ευγενικά

έτοιμες να ξεγεννήσουν
τις αρετές του χαρακτήρα

Να εκμαιεύσουν τη θετική ενέργεια
της υπάρξεως

Απλώς να σταθούνε δίπλα σου...
Με ένα φιλί...
Με ένα χάδι...
Με ένα άγγιγμα ψυχής...

Έτσι κι εγώ
την αρμονία του κορμιού σου

ακόμα περιμένω !


Τετάρτη 25 Ιανουαρίου 2012

"Νυχτερινός Μονόλογος"

Αγάπη είναι

η έλευση της λύτρωσης του πνεύματος

η εύρεση Αυτού
πρόθυμα να μοιραστεί
τις πράξεις του θεάτρου της ζωής σου
μέχρι το τέλος της παράστασης.

Η Συγχώρεση ;
Είναι Αγάπη αυτή η ξεπεσμένη Αρετή ;

Την αληθινή Αγάπη ακόμα δεν συνάντησα

ή

Δεν με συγχώρησε ποτέ 
και σκλάβο με κατέχει
μες στην ανείπωτη αισχρή πραγματικότητα του μίσους ...


Παρασκευή 20 Ιανουαρίου 2012

"Κατάρρευση Ανθρώπινης Καλοσύνης"

Στο κόσμο προσποιήθηκα πως είδα ευτυχία
και όνειρα άπιαστα χρωμάτων ζοφερών.
Πως είδα δόξες και τιμές και νικητών στεφάνια
πως είδα και αντίκρυσα το ευγενές το λίκνο
αμόλυντων , αγνών , παλαιών πολιτισμών.

Στο κόσμο ξεγελάστηκα πως ένιωσα λαχτάρα
και στη ψυχή γεννήθηκε το άνθος του λωτού.
Ταυτίστηκα,αφουγκράστηκα το διπλανό μ΄αγάπη
πως ήμουνα ομοίωμα , κομμάτι του Χριστού.

Στο κόσμο βασανίστηκα ως σκλάβος των παθών μου
που χάριζαν πρόσκαιρη τη λύτρωση σαν όαση δροσιάς.
Το πνεύμα μου τυρράνισα μ΄οργή και αγωνία
και κάλυψα τη δίψα του με πέπλο καταχνιάς.

Στα πλήθη αυτά πορεύτηκα με μάρτυρα , πληγές μου
όπως αυτοί που ρίχνουν φταίξιμο στη βροχή απ΄τον ουρανό...

Στα πλήθη αυτά πορεύτηκα με βάσανο κρυμμένο
που από καιρό ξεχάστηκαν
που από καιρό μου έλειψαν...

Οι όρκοι της αλήθειας
ανθρώπινης υπόσχεσης
και έλεους <<Σ΄αγαπώ>> !


Πέμπτη 19 Ιανουαρίου 2012

"Μάταιη Αναλαμπή Λόγου"

Αν καταλάβαινες
των λέξεων τ΄αμέτρητο το βάθος

Αν ένιωθες
τη φευγαλέα,ειλικρινή διαπίστωση του νου

Αν σε παρέσυρε
η ορμή για να σε ταξιδέψει του λόγου του αγνά ευγενικού


Θα απλωνόταν διάχυτη χρυσή σιωπή
να επιστρέψει
η δυνατότητα αμβισβήτησης της ιεράρχησής σου...

Θ΄άκουγες...
Όπως άκουσα...

(Τη γλώσσα των γραμμάτων
Τη γλώσσα της ζωής
στις όχθες της αμόλυντης της κρυσταλλένιας λίμνης...)

<< Ότι αφήνεις , σε αφήνει ... >>

Τρίτη 17 Ιανουαρίου 2012

"Αναστολές της Ίρις"

Αλλάζουνε οι εποχές

Αλλάζουνε οι άνθρωποι

Αλλάζω και εγώ

που διατηρώ την πίστη μου
σαν βάσανο κρυμμένο.

Που διατηρώ την ουτοπία μου
παλιάς πληγής ονείρου...

Γαλάζιο απέραντου ουρανού
πράσινο φυλλωμάτων
μπλέ της βαθιάς της θάλασσας
και κοκκινάδα της φωτιάς
μαύρο,γκρί κι ολόασπρο
του άχαρου
του ανιερού
της ηδονής θανάτου.

Που διατηρώ την εικόνα
γνωρίζω τη μορφή
των ολοζώντανων,αληθινών
χρωμάτων του κορμιού σου
που στέκεται ολόγυμνο
μπροστά μου
στον καθρέφτη.


Δευτέρα 16 Ιανουαρίου 2012

"Υπόθεση Συναισθηματικής Αρετής"

Των ήχων απουσία.

Η έλλειψη εικόνων μνήμης
και αντικατάσταση αυτών

με όνειρα αβάδιστα
με ελεύθερες ελπίδες
με εκλεκτή ζωή επιλεγμένη...

Των σκέψεων ικεσία.

Η γέννηση καινούριας μνήμης

με την ορμή κατάκτησης της ευτυχίας

της ειλικρίνειας των μικρών παιδιών

με το χαμόγελο του μήνα του ζεστού

το ιδανικό ανθρώπων που αγαπιούνται...

Γαλήνη...
Λέγεται η αρετή...

Γαλήνη υποθέτω...


Παρασκευή 13 Ιανουαρίου 2012

"Σε Πρώτο Πρόσωπο"

Οι άνθρωποι λατρεύουνε
στο πρώτο ενικό
να ξεδιπλώνουν σκέψεις.

Εγώ πιστεύω...
Εγώ νομίζω...
Εγώ θαρρώ...

Εγώ με ωμέγα...
Όλες οι σκέψεις,οι λέξεις
τα ρήματα,τα ποιήματα με ωμέγα...


Με μαεστρία αυθεντική κατάφερε
στο νου μας να απλώσει

όπως απλώνουν τ΄αειθαλή
την άνοιξη τα δέντρα.

Το τελευταίο,ο ουραγός
ελληνικών γραμμάτων

με τέχνη ανθοφόρησε

στη γλώσσα της ψυχής μας

του εγωισμού τη γλώσσα...


Τετάρτη 11 Ιανουαρίου 2012

"Μια Καλημέρα Πρωινού..."

Νωχελικά και άναρχα
τα μάτια μου βυθίζω
στην όαση του κρεβατιού
που ΄χει διπλή τη χάρη
στου στρώματος την άνεση
στων απαλών των σεντονιών
τον ιδρωμένο μύρο.

Σπονδή και δέηση
στα ευγενικά τα αισθήματα
του πρωινού καλωσορίσματος
της πρωινής ανατολής
που η ψυχή αναβλύζει.

Τιμές και δόξα των ευγενικών
των ταπεινών των νικητών
στα ένοχα τα μυστικά
στο πέπλο μυστηρίου
της σκοτεινής της νύχτας
που τα γυμνά τα σώματα
τα ντύνει με λαγνεία.

Νωχελικά και άναρχα
τα μάτια μου ατενίζουν
την όαση του κρεβατιού
που λείπει η μορφή σου.

Και αντικρύζουν...

Νέκταρ και Κρασί
Λωτούς και Αμβροσία

Σημάδια...
Ότι γιόρτασαν φιλήδονα οι σάρκες
του Έρωτος τη χάρη !

Σημάδι...
Ότι γευτήκαμε ελεύθερα τη νύχτα !


Παρασκευή 6 Ιανουαρίου 2012

"Πρόποση ζωής χαρισάμενης"

Και μέθυσα...
Από έρωτα και ηδονή...
Από έλξη και από πόθο...
Από τη σμιλευμένη ευτυχία
της κίνησης του σύμπαντος...

Και από αμαρτία φυσικά!

Και το ποτήρι ύψωσα
γεμάτος περηφάνια
να ευχηθώ στο αύριο των ονείρων
που το χθές
τα ντύνει με ρουτίνα πληκτική.

Δεν είμαι δέσμιος του κρασιού...
Των απολαύσεων δέσμιος είμαι...

Πέμπτη 5 Ιανουαρίου 2012

"Μέγιστη Ειλικρινής Απονομή"

Τιμές και δάφνες νικητών
στο διάβα της ζωής
όσοι δηλώσαν αρνητές
ψεύτες,δειλοί
υποταγμένα υποχείρια έχουν γίνει

Τιμές και δάφνες νικητών
στο διάβα της ζωής μου
όπου ποτέ δεν έπραξα
επιθυμίες των άλλων


Τετάρτη 4 Ιανουαρίου 2012

"Tης ψυχής και του έρωτα"

Σαγήνη το μυστήριο
του κορμιού σου
Σαγήνη...

Κάτω απ'το απαλό σου δέρμα
ανακαλύπτω
κάθε φορά
ένα ξεχασμένο
αγνό κομμάτι
του ευατού μου.

Πότε θα ολοκληρωθώ ;
Πότε θα περάσω στην ανυπαρξία ;
Πότε θα ζήσω το τέλμα των αισθήσεων ;

Απ'ολα τα μαρτύρια
κάθε Θεού κι ανθρώπου
διαλέγω απροκάλυπτα
το Θάνατο
στο κόλπο σου κρυμμένος


Τρίτη 3 Ιανουαρίου 2012

"Ταξίδι Ανεύρεσης"

Τις ομορφιές κουράστηκα πλέον
να κυνηγάω
αυτές που εγκλωβισμένες στέκονται
στο χρόνο αφεντικό.
Πιότερο προτιμότερο
προσπέραση αξίζουν.
Βαρύ καρφί στη πόρτα μου
αργύρια μες τη τσέπη
Ιούδα με φωνάζουνε
παρά για ταπεινό.

Τις θάλλασσες ταξίδεψα
μα ίδια έχουν αρμύρα
αυτές που εγκλωβισμένες στέκονται
στον τόπο ριζικό.
Χάθηκε ο δράκος του παραμυθιού
της κόρης το αδράχτι
του ουρανού τ'ανάκλινδρο
Η φωτιά όμως είναι εφεύρεση
ζεσταίνει το κόκκαλο το υγρό.

Πολλά σταφύλια γεύτηκα
μα ίδια έχουν γεύση
ξινή,μεστή ίσως γλυκιά
και άλλοτε πικρή.
Ανάλογα το αίσθημα
που απ'την καρδιά πηγάζει.
Την κινητήρια δύναμη
που υψώνει το ποτήρι
Αυτή που παραδέχεται
λάθη και εγωισμό
Αυτή που το τραπέζι αναποδογυρίζει
σε κάθε πανηγύρι
και πάντα μπρος μας
στέκεται
σ'άδικο και καημό.

Η θάλασσα της ομορφιάς
σε βγάζει σ'αμπελώνα
πιο μυρωμένο,εκστατικό
Ας πιούμε σε αυτό !


Δευτέρα 2 Ιανουαρίου 2012

"Όπως τρεμοπαίζει η Φωτιά"

 συνέπεια ο φόβος της ευθύνης
 παράλογος ο κόσμος της ντροπής
 Ανήθικα τα έθιμα του μίσους
 Ανήμπορες οι ώρες της οργής

 Ακάθαρτα τα λάθη τα Αιώνια
 πηγαία Αντιπαλότητα ολική
 Ατέρμονες οι νύχτες της ελπίδας
 Αισθήματα σε τάξη Αυταρχική

 Άλυτοι του πνεύματος οι φθόνοι
 σκεβρώνει το χρυσάφι της ψυχής
 διαχέει μια διαφάνεια υποκρισίας
 σκυμμένοι σε μια Άκαρπη ζωή

 σαγήνη το μυστήριο του Αγνώστου
 βοή μες στη σιωπή της χαραυγής
 Ανάγκη για τα πέπλα προδοσίας
 μαρτύριο της Απόκοσμης κραυγής

 Αντίστροφος παραμονής ο χρόνος
 βαλσαμωμένος ύπνος Απραγής
 Ανίδεη η φλόγα εμπιστοσύνης
 παράτολμη εικόνα ιαχής

 υπομονή και εγκράτεια ματωμένες
 θέληση και προσπάθεια Ανηλεής
 σε τάξη,Αταξία καρπωμένη
 φαύλος ο κύκλος Αντοχής

 περίεργα αισθήματα κυκλώνουν
 Ανυπαρξία Άμεσης υποταγής
 ξημέρωμα στη λήθη της μανίας
 Και δύση σε όαση πληγής

 χαμένα λόγια κούφιες σκέψεις
 Αντίμετρα και βάρη ηθικής
 χαμένες λέξεις σε μάταιες πράξεις
 σε θεωρία Απραξίας κυνικής

 Άνθρωποι και Θεοί τριγύρω
 Απόσταση πολέμου εμετικού
 σφύζει απο ματιές το πλήθος
 σφυροκόπημα Ανέμου τακτικού

 Αίμα ποτάμι Αστείρευτο
 Εκδίκηση λιμνάζοντα νερά
 μίσος σε χείμαρρο Απόκοσμο
 ΘΑΝΑΤΟΣ όπως τρεμοπαίζει η φωτιά


Creative Commons LicenseΑυτό έργο χορηγείται με άδεια Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivs 3.0 Ελλάδα.