" Ανέγγιχτη Πρόσκαιρη Οδύνη Διπλανού "

Σαν σήμερα

Σαν αύριο ,

ατάραχοι , εκεί συλλογισμένοι

στις σκονισμένες στοίβες των χαρτιών
του γραφειοκρατικού Καιάδα μας

Αόριστη σκέψη ανέκφραστη
πλανάται
από την επιθυμία αρπαγμένη
με νυχιές
με των οδόντων τους κυνόδοντες

στη βιασύνη του μεσημεριανού διαλλείματος
στη παύση ανακούφισης
της ημερήσιας εργατικής
ενοικίασης της σάρκας

για κάποιο Θάνατο θ΄ακούσουμε
αδιάφοροι
και τάχα λυπημένοι
< Τί είναι ο άνθρωπος ;>
< Ματαιότης ματαιοτήτων τα πάντα ματαιότης ! >

για μια ελάχιστη ανάσα ελευθερίας
θα διακόψουμε τις θλιβερές δουλείες μας

Όσο το ανίκητο μυστήριο
δεν κλέβει τις σκιές μας
τάχιστα προλαβαίνουμε
να εκπληρώσουμε
όνειρα παραμελημένα
στο περιθώριο ακουμπισμένα

Κι ευθύς , με δίχως δισταγμό
θα επιστρέψουμε άπαντες στην ανιερή δουλειά μας

Τόσο αντέχει μια οδύνη της στιγμής ...
Στιγμή που δεν αγγίζει ...