" Ψυχορραγίες "

Η ψυχή μου ...

Έχει νικήσει ...

Σε πεδία μάχης αχόρταγων ερωτικών πολέμων

Έχει κατακτήσει ...

Διάπυρα σώματα
εν μέσω
στέψης και ενθρόνισης
επίγειου και ουράνιου παραδείσου

Έχει χορτάσει ...

Από το χρυσαφένιο μέλι των γελώτων της παρέας και των φίλων
Το αστείρευτο γλέντι της πρώτης άφοβης νεότητας

Έχει λυγίσει ...

Όπως λυγίζουν τα κυκλάμινα στο θρόισμα της πρωινής αύρας
Τα στάχυα σε λαίμαργα αλώνια δροσούλας εαρινής

Έχει υποκύψει ...

Σε ακούσματα Σειρήνων και στης Κίρκης τη γοητεία
Σε πλάνη λέξεων που σχίζουν τη στιγμή λες κι είναι
παλαιό ανεκτίμητο Σαρακηνό μαχαίρι
σκαλιστό οικογενειακό λεπίδι Κρητικό
που φέρει φόρο αίματος επάνω στη λαβή του
< Σ΄Αγαπώ > , < Σε θέλω > και πάλι < Σ΄Αγαπώ >

Έχει αντέξει ...

Λάσπη και ύβρεις
Ταπείνωση και αρπαγή
Αξιοπρέπειας και ονείρων
παιδικών
γεμάτα χρώματα ελπίδος
στις ζωγραφιές της αθωότητας
η αναρρίχηση του καπνού από τις στέγες των σπιτιών
δεν θα΄ναι μαύρα ανιερός ,
πένθιμης μάζωξης
κοράκια αρπαχτικά
ανίατης αρρώστειας

Έχει ζηλέψει ...

Τη Πεισματική ορμή του πεισματάρη ποταμού
Του Ηλίου την ύψιστη κορυφαίνια θέση
Την εφήμερη δόξα , αδόξων στοχαστών και φιλοσόφων της πεντάρας
Την αρπαγή της θεσπέσιας , ωραίας Ελένης από εκείνους
που μηχανεύονται κόλπα φθηνά υποκρισίας

Έχει υποστεί ...

Τη μολυβένια μπάλα του κορμιού
και τη φυλάκισή του σε ένα σάρκινο ναό
που οι προσκυνητές της αρετής
της ηθικής , της καλοσύνης
το ΄χουν εγκαταλείψει
ρωγμές επάνω στους σοβάδες
ξεφλουδισμένα τέμπλα
ψαλτήρια σκουριασμένα
από τη σαραβαλιασμένη σκόνη και τη μούχλα


Έχει χαθεί και περιπλανηθεί ...

Σε αχανή Άδη ημιτελών προσπαθειών και απραξίας
Στου Μίνωα το λαβύρινθο για εύρεση αλήθειας
Μες στη σπηλιά της Σκύλλας , στης Χάρυβδης το βάραθρο
μήπως και ατενίσει τελικώς , δικαίωσης λιμάνι να κουρνιάσει
η άγκυρα των στόχων

Η ψυχή μου ...

Έχει συνθέσει
με το εβένινο λαούτο της ζωής της
ένα ποιήμα
μελωδικό και πρόσφορο

σαν το πετάρισμα φτερούγας νεοσσού αποδημητικού
σαν τις καμπάνες που αντιλαλούν

Παρθενογέννητο Κύριο λυτρωτή ,
Υιό του Υψίστου

φόρο τιμής
μέγιστο φόρο αναγνώρισης

Σε εκείνες τις ψυχές

που δεν γαλήνεψαν ακόμα

δεν βρήκαν τ'άλλο τους μισό

δεν εξημερωθήκαν

δεν αγανάκτησαν από τα πάθη του κορμιού
στου Γολγοθά τη κακοτράχαλη ανηφόρα

Σε εκείνες τις ψυχές

σαν τη ψυχή μου ! ! !

" Ποιός Θυσιάζει τη ζωή για τη ζωή του ; "

Ο χρόνος
ανυπέρβλητη ευδαιμονία δε διαθέτει ...

Εμείς , πάντα , εμείς

μες στις λευκές σελίδες του

χαράζουμε
σύμβολα και εκφράσεις

στις δύο , τις ζωές μας ...

Τη μία που ΄ναι ανέφικτη
προκλητική , παράνομη
επιλεγμένη απόκρυφη
σιβυλλικά κλεισμένη

σε σώματα λουσμένα από όργια και προστυχιές ,
ιδρώτα αξιόμεμπτο
στύσεων ακατανόμαστων
και ενώσεων σαρκικών
ακόρεστης , αμαρτωλής μανίας

σε βλέματα της νικηφόρας τύχης

στην ουσία της διάφανης αλήθειας

Στην άλλη που μέσα από τα χέρια μας
γλιστράει στις αναμνήσεις
αφήνοντας χνάρια , σημάδια
στη καθημερινότητά μας

και είναι πάντα πρόθυμη
να μοιραστεί με άλλους
κομμάτι τους να γίνει

Που δεν τους ενδιαφέρει
Διόλου δε τους νοιάζει

Ερμητικά λοιπόν κλεισμένοι
μένουμε
στη ψεύτικη ζωή μας
και ο μακάριος χρόνος μας
μακάρια , μας χλευάζει

" Κυνισμός "

Η μνήμη και η ευγλωττία μου
πλέον
μ΄έχουν εγκαταλείψει ...

Αλλά οφείλω να παραδεχτώ
επ’ ουδενί τρόπω
δε μετανιώνω
για την ακόρεστη ασέλγεια
του πνεύματος
στις πολεμίστρες της ηθικής περαίωσης
των χυδαίων Ερώτων μου

" μετάΠΟΙΗΣΗ Θανάτου "

Βαθιά Θαμμένα

σε χριστιανικό κοιμητήριο

χιλιάδες βιβλία

εκατοντάδες πράξεις μονόπρακτων ελεγειών

συσσωρευμένη γνώση

αναπαύεται

ξεχωριστά η καθεμία

Ξύλο οξιάς
Μάρμαρο Πεντελικόν
Πέτρα Καρύστου

για φθηνούς ανθρώπους

Ευτυχώς
χορτάρια και πανσέδες
ξεφυτρώνουν
αναγεννώνονται
μέσα από τις νεκρικές φλύαρες σιωπές
της ανυπαρξίας και της γαλήνης

Αθάνατα Θαυμάσιος
Μαγευτικά απερίγραπτος
ο κύκλος της Ζωής

" Ανέγγιχτη Πρόσκαιρη Οδύνη Διπλανού "

Σαν σήμερα

Σαν αύριο ,

ατάραχοι , εκεί συλλογισμένοι

στις σκονισμένες στοίβες των χαρτιών
του γραφειοκρατικού Καιάδα μας

Αόριστη σκέψη ανέκφραστη
πλανάται
από την επιθυμία αρπαγμένη
με νυχιές
με των οδόντων τους κυνόδοντες

στη βιασύνη του μεσημεριανού διαλλείματος
στη παύση ανακούφισης
της ημερήσιας εργατικής
ενοικίασης της σάρκας

για κάποιο Θάνατο θ΄ακούσουμε
αδιάφοροι
και τάχα λυπημένοι
< Τί είναι ο άνθρωπος ;>
< Ματαιότης ματαιοτήτων τα πάντα ματαιότης ! >

για μια ελάχιστη ανάσα ελευθερίας
θα διακόψουμε τις θλιβερές δουλείες μας

Όσο το ανίκητο μυστήριο
δεν κλέβει τις σκιές μας
τάχιστα προλαβαίνουμε
να εκπληρώσουμε
όνειρα παραμελημένα
στο περιθώριο ακουμπισμένα

Κι ευθύς , με δίχως δισταγμό
θα επιστρέψουμε άπαντες στην ανιερή δουλειά μας

Τόσο αντέχει μια οδύνη της στιγμής ...
Στιγμή που δεν αγγίζει ...

" Αποπλάνηση Βλεφάρων "

Ανιχνεύοντας
τα γήινα χρώματα
της απαστράπτουσας σελήνης

Εισβάλεις γυμνή
με τις διεγερμένες στητές σου ρώγες
στα παλάτι της έκφυλης ηδονής σου

Ξεδιάντροπα , δίχως ίχνος τσίπας
αυνανίζεσαι με σπαραχτικούς σπασμούς
και
λικνίζεις τα θεσπέσια
σκέλη των μηρών σου
στο θεσπέσιο λυκαυγές

Και εγώ ,

αποσβολωμένος
από την αγγελική σου οπτασία

δι(ερωτώ)μαι

έντονα κι ακαταλύπτως

αν φταίει η παραπλάνηση της βραδυνής μας , μέθης

ή

το ερωτικό σκοτάδι που μυστηριωδώς καλύπτει
τη πλάνη των αισθήσεων

" Οι ρήτορες της Ποιητικής σαρκικής ομιλίας "

Επιδιδόμαστε σε ανάρμοστες πράξεις ...

Χωρίς περιστροφές ...

Ακατανόμαστα φλεγόμενες ...

Νυχτερινή επίκυψη στης Κασταλίας
το γάργαρο μελλούμενο προφητικό υγρό

Γονάτισμα εμπρός στης αρετής τα άξια προτερήματα

Άγιο προσκύνημα στους Άγιους τόπους ,
στα τέμπλα των κορμιών

Ατέλειωτο ρωμαϊκό συμπόσιο
οργίων και ανεκτίμητης προστυχιάς

Βεβήλωση του λόγου του αθάνατου
Ξετσιπωσιά
Βρισιές
Βωμολοχίες

ξεχυλίζουν

μέσα από την αμαρτωλά στενόμακρη κάμαρη
που τα αγκομαχητά
η θέρμη της αναπνοής
και η παλλόμενη καρδιά

καλύπτει

Τις απαλές βελούδινες νεανικές μας σάρκες
Τις μουσκεμένες άκρες των χειλιών , της γλώσσας το κοπίδι
Τα σπέρματα που ενώθηκαν με ανυπομονησίας πίεση , στ΄απόκρυφά μας μέρη

Τη νύχτα τη Διονυσιακή που μάσκες δεν φορούσαν
δυο ασυγκράτητοι εραστές
συνεύρεσης στρατιώτες
Ερώτων οι πολέμαρχοι
λαγνείας οδοιπόροι
μαινόμενοι περιηγητές προς αναζήτηση ηδονής ,
ηθελημένης επιμήκυνσης
εκούσιας συνουσίας

Το μαρτυράει

το αίμα μου που κόχλασε για Σένα

η στύση που δεν πρόδωσε κανέναν απ΄τους δυο μας

Το μαρτυράει η αυγή του πρωινού

με γρατσουνιές στη πλάτη

μες σε σεντόνια ανάκατα ,

μ΄ιδρώτα ποτισμένα

δίχως αγάπης ενδιαφέρον , μ΄ αγάπης σημασία
με δίχως << Σ΄Αγαπώ >>

" Ρεμβάζοντας απ΄το παράθυρο το πέπλο του Χιονιά "

Γυαλιστερές αγνότητες
ασπριδερές , ανέκφραστες νιφάδες χιονισμένες
παγωμένες , τσουχτερές
γεμάτες με καθάρια αγνότητα
παρθένες και αθώες

λες κι είστε κάποια απώλεια
προσώπου λατρεμένου

~ Ευπρεπείς , ευγενικές Κυρίες ~

Χαριτωμένες ...
Με νάζι και με κίνηση
ιδανικής καμπύλης
ερωτικών εκφράσεων , αρεστές

με κοκκινάδι πυρκαγιάς
στους ολόασπρους κοπτήρες
δαγκώνοντας , ελαφρά
το σαρκωμένο χαμόγελο
στα λαμπερά σας χείλη

λες κι είστε των θηραμάτων η βορά
στη Φύση των αρσενικών

~ συνοδειά κρύου βαρυχειμώνα ~

Πώς μοιάζεται ολότελα

με εκείνους που απολέσανε

της νιότης τους , το δρόμο

αλλοτινών ονείρων ,

με κείνους που λησμόνησαν

απόφαση του γυρισμού

στης μάχης το πεδίο

" Αντιμέτωπη Αντιπαράθεση (Στάση Ζωής) "

Η σκέψη είναι όφις ιοβόλος

Βάλλεται , αποστρέφεται

με χαιρέκακη , ζηλόφθονη ορμή

εναντίον

επιτυχόντων πεπραγμένων
καρπομένων πράξεων
νικηφόρας εμβέλειας

ριζομένης κατ' εικόνας , καθ' οµοίωσης

της ύπαρξης
της ύπαρξης μας

μες στα περάσματα αέναων στιγμών

στη βαφτιζόμενη , ονομαζόμενη < Ζωή >

Ως πότε ...

Θωριά φωλίδων θα φορούμε
στις συναναστροφές μας ;

Μάσκες βενετσιάνικες
και προσωπεία αρχαίας Επιδαύρου
θα κοσμούν
επιμελώς
γυαλιστερές

τα άδεια , απρόσωπα

ανέκφραστα

δίχως γαλήνη βλέμματά μας ;

Στο αχανές βάθος της Ανατολής
ένα ηλιοβασίλεμα γεννιέται ...

Στο αχανές βάθος της καρδιάς μας
ο έρωτας γεννιέται και πεθαίνει ...

" Αγνωμοσύνη "

Ονόματα πεσόντων Ηρώων
Χαραγμένες επιτύμβιες πλάκες
Αγάλματα θύμησης
Επιβλητικά οικοδομήματα , αρχαικά
Κίονες λοξευμένοι
Κατάθεση τέχνης
Παρακαταθήκη γενεών
Κατάθεση ψυχής σε αριστουργήματα μοναδικά

Δέος ...
Δέος μεγαλόπνοο ...

Και ένα σμήνος χελιδονιών
διασχίζει χαμηλά τον Αττικό ουρανό
~ σημάδι πρόσκαιρης βροχόπτωσης , θεομηνίας ~
γεμίζοντας μ΄ακαθαρσίας περιττώματα
την εμβόλιμη πορεία του χαιρέκακου ανθρώπου
στο μονοπάτι της αυθεντικής , παρθένας Φύσης

του χώματος

του ύδατος




του πόνου
των πραγμάτων και των προσπαθειών

" Φθινοπώριασε ... "

Φθινοπώριασε
κίτρινα φυλλώματα
λευκές σελίδες

Ιαχή πόνου
μια ανάγκη ταπεινή
ζωής άδοξης

Τ΄ακίνητα
αγάλματα μουσείων
μας επιβλέπουν

Τ΄ακούραστα
λόγια των περαστικών
σκόρπια χάνονται

Καταραμένη
τιμωρία βάναυση
αποτρόπαια

Κι ο Ποιητής
απλόχερα , χαρίζει
αυτεξούσια

Θαύματα Γραφής
Θησαυρούς της ψυχής του
σε απαίδευτους

" Ποιά μοίρα άσπλαχνη ; "

Ποιά μοίρα άσπλαχνη , εγκώμια μας πλέκει
καλοκάγαθη γιαγιούλα αναπαυμένη
σε σκαλιστή κουνάμενη εμπρός στο τζάκι πολυθρόνα
Διαβαίνουν άκαρποι οι αιώνες και τα χρόνια
ακατανόητα , χαμένα μαγικά της νεραιδός μας
χαμένη θλίψη του φύλακα άγγελού μας

Ποιάς μοίρας θέληση με τα εγκώσμια μας δένει
σφιχτοδετά  , φθαρμένα , τσουβάλια πράξεων λεριασμένα
επιμελώς ακουμπισμένα και με τάξη
Έχει φθαρεί , έχει ξεφτίσει της ψυχής μας το μετάξι
ή το παζαρέψαμε φθηνά τα νιάτα να γευτούμε ;

Ποιά προσπάθεια ανθρώπων επιστημονική εξήγηση να δώσουν
αβύσσου πέρασμα η πόρτα που ονομάζεται ζωή
σ΄αυτή την άσπλαχνη θέληση της μοίρας
ή στη τύχη έχει αφεθεί ;

Kαι εμείς

σε αναπαυτήρια της γαλήνης τριγυρνούμε
εναποθέτωντας γαρύφαλλα και κρίνους σκυθρωπούς
με προσευχές , λόγια ιερά ,
συγχωροχάρτια στις παλάμες μας , σφιγμένα
όχι τον ουρανό αλλά το χώμα να κοιτούμε
σε αυτούς που ταξιδέψανε όπως ήρθανε
μαχόμενα μονάχοι , μοναχοί
κατά κράτος , πλήρως ηττημένοι

μα

Ευτυχισμένοι για του αγώνα τους ,
το σθένος και το ήθος

Ευτυχισμένοι για της μοίρας τη σιωπή

" Ανά Χείρας Εμπαιγμός "

Άκρα χεριών
χαντακωμένα

σε βαθιές τσέπες παλτών
σε ποντίκια υπολογιστών
σε σύνεργα , μανιώδων καπνιστών

Άκρα δαχτύλων
ξεχασμένα
σε τύμβους απραξίας

Δεν ψηλαφίζουνε της ηδονής τα μέλη ...
Στη χειραψία , άτονα , ενέργεια δεν εκπέμπουν ...
Δε γράφουν λόγους ποιητικούς , έρωτες να υμνήσουν ...

Γνωρίζουν όμως , βέβαια , καλώς
μαντήλια αποχωρισμού ψηλά να ανεμίζουν
και να ΄ρχονται σε συμπλοκή
σαν άλλα ακροδάχτυλα
τα θίγουν και τα βρίζουν ...

" Άγιοι Οδοιπόροι της Καρδιάς και της Επιλογής "

Τρίχρωμος νόμος παγερός

Εμπρός στην εξουσία , ακίνητοι

του φωτεινού σηματοδότη


Πωλούνται

χαρτομάνδυλα και βίοι Αγίων
και τζάμια καθαρίζονται
από τη πολυκαιρισμένη σκόνη και την ανυπαρξία των ονείρων

Χορταίνουν οι μνήμες από απόρριψη

Χορταίνει η ελπίδα από προσδοκία

Χορταίνουν τα < Δε θέλω > , < Δεν επιθυμώ >
στα παρακάλια , στις εκκλήσεις
στα αναφιλητά της επιβίωσης

Χορταίνουνε τα ώτα
από τις κόρνες και τις βωμολοχίες
των πλησίων

Πράσινη λάμψη χαμένης παρατήρησης ...

Εκκίνηση σα μολυβένια σφαίρα , αγχωτική ...

Φύγαμε , ζωή για τον τερματισμό ...

" Λάμψης Ταπείνωση "

ΕΥΤΥΧΙΑ

ένα ποτήρι γλυκοστάλαχτο φωτεινό κρασί
αιθέριου βουνίσιου αμπελώνα
δίχως λαβύρινθο με μέθης παραζάλη

Πολύχρωμων ανθών η γύρη
ναρκωτικής ευωδιάς και μύρου
για μνήμες ευφροσύνης

Κάποιο παιδί που παίζει αμέριμνο στο πάρκο
τις χειμωνιάτικες έγκλειστες νυχτιές
κάτω από το ασημόφωτο στεφάνι της Σελήνης

Στα χείλη η απαστράπτουσα αλήθεια , 
ανεκτίμητο , παραμυθιού , λυχνάρι ακτινοβόλο

Η νοσταλγία των υγρών
του λαμπερού κορμιού σου

Κάθε εκστατική ονειροβασία

Θεέ μου ...

Ύψιστε Θεέ ...

Ευλογία ...

ο σπόρος της αγάπης Σου

στα χώμα της καρδιάς μας

που έπλασες τον ήλιο

ακούραστα , ανιδιοτελώς

αιώνες να ανατέλλει