" Συνήθειες Άτιμες "

" Να σε αγγίξω επιθυμώ
                  να σε μυρίσω

 καθώς σφιχτά θα σ΄έχω αγκαλιά
 σκύβοντας τα δυο σου χείλη τ΄απαλά να τα φιλήσω
 με πάθος κι ατέλειωτη ορμή
 οι ανάσες μας
 ανήσυχα βαρυές

 φωτιά

 φωτιά

 φωτιά ......

 Φωτιά να γίνουν ...

 ΚΑΙ

 στη πυρά ετούτη
 στάχτη να γινούν

 τα δυο κορμιά μας τα γυμνά

η έλξη κι ο πόθος μου
 
για Σένα ...!!!... "

" Άτιτλες Αυπνίες "

Σήμερα ...
Δε θα γράψω

για την αδικία και την έλλειψη δικαιοσύνης στο κόσμο

Σήμερα ...
Δε θα γράψω

για την υποκρισία και τη κυριαρχία των ψεμμάτων στο κόσμο

Σήμερα ...
Δε θα γράψω

για μάτια που καταμάτα δεν αντέχουν να αντικρίσουν
για τα χέρια που δεν τολμάνε να αγγίξουν
για λόγια που από τα βάθη της καρδιάς φοβούνται να ακουστούνε
για χείλη που ποτέ τους δεν ενώνονται

Σήμερα ...
Δε θα γράψω

για κορμιά που ο χρόνος αφήνει χωριστά

για κάποιο πένθος εν ζωή

για φόβο και για ομορφιά

για απώλεια των ψυχών και της ευθύνης


Σήμερα ...
Δε θα γράψω

για την απουσία σου ...!!!...

Μόνο ...
Θα περιμένω
το σήμερα , αύριο , να ξημερώσει . . .

" Ψιχάλες Ηθικής... "

" Γωνία Δέρκων κι Αδανών
κοντοσταθήκαμε ...

Μήπως χαθήκαμε ;;;

Αγναντεύοντας τα άνυδρα και λυπημένα δέντρα
να ρίχνουνε τα κίτρινα φυλλώματα
στα άθλια πεζοδρόμια
στα σκονισμένα κι άπλυτα μεταλλικά αμαξώματα
παρασυρθήκαμε ;;;

Πρώτο Φθινόπωρο

πρώτη βροχή

Το πρώτο γαλλικό  φιλί

Υγρή σιωπή
μουσκεμένες επίσης υγρές επιθυμίες

Ευτυχία είναι
να καταφέρεις να μοιραστείς
τη μοναξιά σου
και μία "Καλημέρα" ...  "

" Άσωτη Σιωπή "

" Απόψε
  καμία άσωτη σιωπή
  καμία άγια νοσταλγία
  κανένας έρως παιδικός

  δε στάθηκε εμπόδιο στη σκέψη και στο πόνο.

  Όταν η μοίρα προστάζει
  η ελεύθερη βούληση γίνεται πιόνι στα χέρια των ανθρώπων.

  Νύμφη του δάσους των Θεών
  φυλάκισε τη ψυχή μου
  σε όποιο γέρικο κορμό εσύ επιθυμείς
 
  Μονάχα...
                Άφησε...

  Τρελλούς
  αθεράπευτα ρομαντικούς
  ερωτευμένους

  να σκαλίζουν , να χαράσουν
  καρδιές κι αρχικά
  επάνω στη δική μου και μέσα μου βαθιά ... "

" ΔυσαρέΣΚΙΑ "

Φοβήθηκα τους ουρανούς

γι΄αυτό και κάρφωσα στη γη τα πέλματά μου

φόβος και τρόμος στα όνειρά μου

μήπως και γίνουν ψίθυροι οι κραυγές μου

για να κοιμίζω , να νανουρίζω τους δικούς μου

παλιούς κι αγαπημένους

συγγενείς και φίλους

και αιθέριες υπάρξεις της σελήνης

εικόνες μνήμης

που ξεθωριάζουνε καιρό με το καιρό

ν΄αντέξω το βάρος του χρόνου δε μπορώ

κι εκλιπαρώ τ΄αθάνατο υγρό

το αλμυρό σαν τον ιδρώτα

από τα σκέλη  τ΄απαλά

από τα δαγκωμένα γεμάτα επιθυμία χείλη σου να πιώ

να ενωθεί του πεπρωμένου το καντήλι

δυο φλόγες τα κορμιά τα γυμνά τα διψασμένα

θυσία στο βωμό του κρεβατιού

σαν ενωθούνε στη πυρά του έρωτα

να γίνουν ένα ...

Μοναχική αλήθεια τα μοναχικά σου μάτια

γοητευτική σκιά που στοιχειώνεις

τα κορμιά και τις νύχτες μας...!!!...