" ΔυσαρέΣΚΙΑ "

Φοβήθηκα τους ουρανούς

γι΄αυτό και κάρφωσα στη γη τα πέλματά μου

φόβος και τρόμος στα όνειρά μου

μήπως και γίνουν ψίθυροι οι κραυγές μου

για να κοιμίζω , να νανουρίζω τους δικούς μου

παλιούς κι αγαπημένους

συγγενείς και φίλους

και αιθέριες υπάρξεις της σελήνης

εικόνες μνήμης

που ξεθωριάζουνε καιρό με το καιρό

ν΄αντέξω το βάρος του χρόνου δε μπορώ

κι εκλιπαρώ τ΄αθάνατο υγρό

το αλμυρό σαν τον ιδρώτα

από τα σκέλη  τ΄απαλά

από τα δαγκωμένα γεμάτα επιθυμία χείλη σου να πιώ

να ενωθεί του πεπρωμένου το καντήλι

δυο φλόγες τα κορμιά τα γυμνά τα διψασμένα

θυσία στο βωμό του κρεβατιού

σαν ενωθούνε στη πυρά του έρωτα

να γίνουν ένα ...

Μοναχική αλήθεια τα μοναχικά σου μάτια

γοητευτική σκιά που στοιχειώνεις

τα κορμιά και τις νύχτες μας...!!!...