"Ολόγιομη Πανσέληνος Ήχων"

Ουρλιάζει νύχτες στα βουνά , λουσμένα από φεγγάρι
κι η φύση στέκει αγέρωχη το άσμα του να πιεί
μετράει το χρόνο αντίστροφα , τοπίο που ξεφτίζει
και με το <<΄Ισως >> μείναμε , Τί θέλει ν΄ακουστεί (;)

Τις νύχτες είναι αερικό , τη μέρα παραμύθι
κι η πλάση στέκει ακοίμητη η μορφή του να φανεί
δεν τον χωράνε σύνορα , στους φράχτες δε δειλιάζει
ουράνιο τόξο που χύνεται στα πλήθη τα αχανή

Κοιτάζεται στου ποταμού της κοίτης τον καθρέφτη
και αψηφάει τη σιωπή , βαριά κληρονομιά
ουρλιάζει άλλη μια φορά στο φως που ξημερώνει
εκεί στα γκρέμνια του βουνού , στα βράχια του Φονιά

Τον αναμένω πάντοτε με προσμονή περίσσια
απ΄τη λαχτάρα του κρασί να έρθει να κεράσει
~του φόβου τον αντίλαλο πίσω απ΄τις γρύλιες σφαλιστοί~
τον περιμένω ένα πρωί τους πόνους να σκεπάσει