" Τυφλός Ορέστης "

" Κλείνω τα μάτια , για μια στιγμή μονάχα
τα μάτια κλείνω κι αντικρύζω
οικτρές εικόνες του καιρού
του μέλλοντος αισχρά τα παρακάλια ...

Πόσο πεθύμησα
ένα άρωμα μεθυστικό
ένα πολύχρωμο λουλούδι
ένα μικρό κομμάτι γαλάζιου ουρανού
μία Σειρήνα
μία αδιάκοπη Σιωπή να κοιταχτούμε ...

Μήπως και βρούμε το χαμένο εαυτό μας !
Μήπως ανακαλύψουμε τάχα τις λέξεις της αλήθειας
για να καλύψουμε τα λόγια της συνήθειας

Εδώ ...

Στα μαύρα ντύνονται ...
Στα γκρίζα κατοικούνε ...
Στα διαφανή μιλούνε , κρίνουν και υποθέτουν ...

Κλείνω τα μάτια , για μια στιγμή μονάχα
τις κόρες σβήνω κι αντικρύζω

θαμμένη την ουτοπία σκεπασμένη

κάτω από τα αστικά τσιμέντα

του μέλλοντος αισχρές οι αποδείξεις "