"Δεσμότης Ανυπόμονης Σάρκας"

Απόψε που μετάλαβα τη Θεία Κοινωνία
στου σώματος τη φυλακή,γλυκό ήπια τον οίνο
κι αμέσως εξαγνίστηκαν λάθη , αμαρτίες , πάθη
η γύμνια σαν ξεπρόβαλλε , ρούχα παραμελώντας
ως άγιο φυλαχτό.

Κι είμαι ένας άνθρωπος απλός
όπως η φύση επιθυμεί να χαίρεται μαζί μας

Θνητός...
Στο σύστημα των γραναζιών

περαστική τριβή
συγκεκριμένος αριθμός
της εποχής της φθίνουσας μία οφθαλμαπάτη
του στρώματος του αστικού ο ναυαγός

συμφέρον κυνηγάω
συμφέρον αποβλέπω

Μα...
Μα απόψε...

Δεν με κατέβαλε καμιά απαισιοδοξία
κανένα ρίγος της ντροπής
καμιά αδυναμία...

Τη νύχτα αυτή μετάλαβα αντίδωρο του έρωτα
στου σώματος τη φυλακή,δύο ολόλευκα φτερά
τα πάθη σκαρφαλώνουν
και φτάνουνε στη κορυφή

τα χείλη για να σμίξουνε
τη γλώσσα να γευτούνε...