" Στερεότυπα Αυγής "

Ξημέρωμα μου γιορτινό σα Κυριακής αργία ...
Ω! Φωτεινή μου μέρα ...

Γιατί βιάζεσαι
της χαραυγής τα πέπλα σου να τα αποτινάξεις ;

Να ξεκινήσει η ροή
ίδιας μάταιας μέρας

Το πρωινό να εκκολαφθεί
με ωρολόγια μονότονα
μονότονων ακουσμάτων

Με αγουροξυπνήματα βλασφήμιας και οδύνης

Με εργατική παραγωγή στη φάμπρικα του χρόνου

Εμπρός ...

Εμπρός να αντικρύσουμε

δρόμος μιερούς και σκιερούς

και άνθη λυπημένα

καμπάνες ματαιοδοξίας κι αναστεναγμούς

ασχήμιας παρουσίες

λόγια αποκαρδιωτικά με λύπηση ντυμένα

που σέρνουνε το Θάνατο μες στης Ζωής το νέφος

Άνοιξε το παράθυρο τη μέρα να προφτάσεις
και απόλαυσε την αχαλίνωτη σπιρτάδα της στιγμής

Να μην βιαστείς ...

Μην λυπηθείς ...

Προπαντός το βλέμμα να μην σκύψεις
σαν το σκοτάδι το στερνό
στη πρώτη αχτίδα του φωτός
στο βιό σου δε θα φέρει

Ακούσματα ειρηνικά

Αγγέλων τις αγκάλες

Σώματα άκρως απαλά μέσα τους να φωλιάσεις

Ανθρώπων << Καλημέρα >>