" Το Ύστερα που υστέρησε ... "

¨ Ύστερα
              σβήσαμε τη δίψα

   με κατακόκκινο , ολάνθιστο
   γλυκόπιοτο , ολοφώτεινο κρασί

   ν΄αγκαλιαστούμε
   τ΄άκρα απλώσαμε

   μα στάχτη σωριαστήκαν

   πύρινο ηλιόλουστο φιλί
   θέρμη καυτή κι ανυπομονησία
   τα χείλη μαρτυρούσαν . . .

   Ύστερα
                 σβήσαμε τη πείνα με καπνό

  αναζητήσαμε
 
  του χρόνου τη ρωγμή
  του έρωτα οι όρκοι μας αιώνια να μας δέσουν

  κι Ύστερα
                σβήσαμε του δώματος το λύχνο

  σπαραχτικές κραυγές
  ιαχές εύρεσης μιας μοναδικής μιας όασης ερήμου
  βογγητά ακόρεστης λαγνείας

  Κοίτες ιδρώτα μούσκεψαν
  σεντόνια και ψυχές

  κι οι δυο παραδοθήκαμε εις την Αθανασίαν

  Κείνη που αποζητούν
 
  του Έρωτος οι Τέχνες

  μακάριοι Καλλιτέχνες

  υπήκοοι του Ασμοδαίου ...!!!... "