"Συλλαβίζοντας την ..."

Τα μάτια μου...

Αφού σύρθηκαν στο πάτωμα
σα λαβωμένος απ'το πόλεμο στρατιώτης
με τραύματα
αγιάτρευτα κόκκινα βαριά
ή
σαν καταραμένο απ'τη φύση ερπετό
ψάχνοντας πέτρας ράγισμα
για να κουλουριαστεί
εντός της

σε μια γωνία σκάλωσαν
κι αρχίσαν αναρρίχηση
μετρώντας
βάναυσα
εκατοστό προς χιλιοστό
τον κρύο λερωμένο τοίχο.

Κι όταν μετά
από ώρα απροσδιόριστη
σκαρφάλωσαν
στο επιθυμητό το ύψος
του παγωμένου ντουβαριού
άρχισε άλλος παρεμφερής
αγώνας των αισθήσεων
μέσα σε έκταση αχανή
μια παντελής έλλειψη ταξινόμησης
εικόνων
εξαιτίας
της ακατάπαυστης
κι ακατανίκητης ορμής
του αρμυρού νερού
των οφθαλμών μου...

Κι έπειτα η ψυχή μου
στο λευκό κελί της μοναξιάς
τιμωρημένη σε εκείνη τη γωνία
ψέλλισε
τη
λέξη
ΕΝΟΧΕΣ...