"Εις Μνήμην"

Έλξη
μυρωμένη
κι από την πιο ανθοφόρα άνοιξη...

Πόσους βασανίζεις στο πέρασμά σου
και πόσους παρασέρνεις ;

ΑΙΩΝΙΑ ΣΟΥ η μνήμη
που μ'άφησες
και γεύτηκα
τους απαγορευμένους τους καρπούς σου

ΑΙΩΝΙΑ ΣΟΥ η μνήμη
που δε μ'άφησες
φτωχό επαίτη είλωτα
να λαχταρώ
την πείνα και τη δίψα μου...

Για πάθη ανομολόγητα
Για έρωτες κρυμμένους
Για δάφνες ηδονών